(ਸਮਾਜ ਵੀਕਲੀ)
ਮੇਰੇ ਪਿੰਡ ਦੇ ਕੱਚੇ ਰਸਤੇ ,
ਖੁੱਲੇ੍ ਡੁੱਲੇ ਨੇ ।
ਲੋਕ ਮਿਹਨਤਾਂ ਕਰਦੇ ਤਾਂ ਹੀ,
ਬਲ਼ਦੇ ਚੁੱਲੇ੍ ਨੇ ।
ਸਬਰ ਸਬੂਰੀ , ਤੰਦਰੁਸਤੀ ,
ਸੰਤੁਸ਼ਟੀ ਪੱਲੇ ਹੈ ;
ਹੱਥ ਰਹਿੰਦਾ ਏ ਤੰਗ ਫੇਰ ਵੀ ,
ਲੁਟਦੇ ਬੁੱਲੇ ਨੇ ।
ਮੂਲ ਚੰਦ ਸ਼ਰਮਾ ਪ੍ਰਧਾਨ
ਪੰਜਾਬੀ ਸਾਹਿਤ ਸਭਾ ਧੂਰੀ ( ਸੰਗਰੂਰ )
9478408898
