(ਸਮਾਜ ਵੀਕਲੀ)
ਮੇਰੇ ਰੰਗ ਨੇ ਅਨੇਕ
———————
ਕਦੇ ਮੈਂ ਤੋਲ਼ੇ ਕ ਦਾ ਹੁੰਨਾਂ ,
ਕਦੇ ਇੱਕ ਮਾਸੇ ਦਾ ਹੁੰਨਾਂ ।
ਕਦੇ ਬਣ ਭੁੱਖੇ ਦਾ ਸਾਥੀ ,
ਤੇ ਕਦੇ ਪਿਆਸੇ ਦਾ ਹੁੰਨਾਂ ।
ਕਦੇ ਕਿਸੇ ਰੋਗੀ ਬੰਦੇ ਲਈ ,
ਦੁਆਈ ਬਣ ਵੀ ਜਾਈਂਦੈ ;
ਕਦੇ ਮੈਂ ਹਿੱਸਾ ਦੁਨੀਆਂ ਦੇ ,
ਇਸ ਰੰਗ ਤਮਾਸ਼ੇ ਦਾ ਹੁੰਨਾਂ।
ਸੱਚ ਸਿਆਣੇ ਕਹਿੰਦੇ ਨੇ
————————–
ਲੋਕੀਂ ਮਾੜੇ ਨਈਓਂ ਲੱਛਣ ਮਾੜੇ ਹੁੰਦੇ ਨੇ ।
ਸਾਊ ਬੰਦੇ ਪੈਰਾਂ ਹੇਠ ਲਿਤਾੜੇ ਹੁੰਦੇ ਨੇ ।
ਉਹ ਤਾਂ ਖੱਟੀ ਲੱਸੀ ਨੂੰ ਵੀ ਫੂਕਾਂ ਮਾਰਦੇ ਨੇ,
ਜਿਹੜੇ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਮੂੰਹ ਦੁੱਧ ਨੇ ਸਾੜੇ ਹੁੰਦੇ ਨੇ।
ਕਦੇ ‘ਕੱਲਾ ਬੈਠ ਕੇ ਸੋਚੀਂ
————————–
ਬੰਦਿਆ ਤੂੰ ਇੱਕ ਦਿਨ ਸਾਰੀ ਧਰਤੀ ,
ਜ਼ਹਿਰ ਬਣਾ ਕੇ ਰੱਖ ਦੇਣੀ ।
ਨਾ ਰਹੂ ਗਾ ਪੀਣ ਵਾਸਤੇ ਪਾਣੀ ,
ਤੇ ਪੌਣ ਗੁਆ ਕੇ ਰੱਖ ਦੇਣੀ ।
ਤੂੰ ਆਪ ਹੀ ਕਾਤਲ ਬਣ ਜਾਣਾ ਏਂ ,
ਆਉਂਣ ਵਾਲ਼ੀਆਂ ਨਸਲਾਂ ਦਾ ;
ਜੇ ਕੁਦਰਤ ਬਾਗ਼ੀ ਹੋ ਗਈ ਤੇਰੀ ,
ਹੋਂਦ ਮਿਟਾ ਕੇ ਰੱਖ ਦੇਣੀ ।
ਮੂਲ ਚੰਦ ਸ਼ਰਮਾ ਪ੍ਰਧਾਨ ,
ਪੰਜਾਬੀ ਸਾਹਿਤ ਸਭਾ ਧੂਰੀ ਜਿਲ੍ਹਾ ਸੰਗਰੂਰ ।
9914836037
