ਬੇੜਾ ਪਾਪ ਦਾ
—————-
ਚੋਰ ਖਾਂਦੇ ਨੂੰ ਵੇਖ ਕੇ ਤਰਸੀਏ ਨਾ ,
ਪੈਂਦੀ ਵੇਖੀਏ ਪੁਲਸ ਦੀ ਮਾਰ ਮੀਆਂ ।
ਦੁੱਧ ਚੁੰਘ ਕੇ ਪਾਣੀ ਨਾ ਪੁੱਛਦੇ ਨੇ ,
ਲੈਂਦੇ ਪੁੱਤ ਨਾ ਮਾਵਾਂ ਦੀ ਸਾਰ ਮੀਆਂ ।
ਗੂੜ੍ਹੀ ਨੀਂਦ ਆਰਾਮ ਦੀ ਉਹ ਸੌਂਦੇ ,
ਦਸਾਂ ਨਹੁੰਆਂ ਦੀ ਕਰਨ ਜੋ ਕਾਰ ਮੀਆਂ ।
ਸੱਚ ਕਿਹਾ ਸਿਆਣਿਆਂ ਬੰਦਿਆਂ ਨੇ ,
ਬੇੜਾ ਪਾਪ ਦਾ ਲੱਗੇ ਨਾ ਪਾਰ ਮੀਆਂ ।
ਅਮਲਾਂ ਬਾਝ ਨਬੇੜੇ
———————-
ਅੰਬ ਖਾਣ ਨੂੰ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਮਿਲ਼ਣ ਕਿੱਥੋਂ ,
ਬੀਜ ਕਿੱਕਰਾਂ ਦੇ ਜਿਹੜੇ ਬੋਣ ਬੀਬਾ ।
ਬੰਦੇ ਹਿੰਮਤੀ ਮੰਜ਼ਿਲਾਂ ਪਾ ਲੈਂਦੇ ,
ਬੈਠੇ ਆਲਸੀ ਕਰਮਾਂ ਨੂੰ ਰੋਣ ਮੀਆਂ ।
ਪੁੱਤ ਮਰੇ ਜੇ ਬੁੱਢਿਆਂ ਮਾਪਿਆਂ ਦਾ ,
ਹੰਝੂ ਖ਼ੂਨ ਦੇ ਨੈਣਾਂ ‘ਚੋਂ ਚੋਣ ਮੀਆਂ ।
ਸੱਚ ਕਿਹਾ ਸਿਆਣਿਆਂ ਬੰਦਿਆਂ ਨੇ ,
ਅਮਲਾਂ ਬਾਝ ਨਬੇੜੇ ਨਾ ਹੋਣ ਮੀਆਂ ।
ਬੱਕਰੇ ਦੀ ਮਾਂ
—————
ਬਿਨਾਂ ਬੀਜਿਆਂ ਖੇਤਾਂ ਵਿੱਚ ਉੱਗ ਪੈਂਦਾ ,
ਰਾਖੀ ਕੌਣ ਕਰੇਂਦਾ ਹੈ ਭੱਖੜੇ ਦੀ ।
ਬਿਨਾਂ ਫੈਟ ਤੋਂ ਸਾਰੇ ਗੁਣ ਦੁੱਧ ਵਾਲ਼ੇ ,
ਲੱਸੀ ਪੀਣ ਨੂੰ ਮਿਲੇ ਜੇ ਝੱਕਰੇ ਦੀ ।
ਵਖ਼ਤ ਮਾੜੇ ਨੂੰ ਵੇਖ ਕੇ ਕੱਢ ਲਈਏ ,
ਰੀਸ ਕਰੀਏ ਨਾ ਆਪ ਤੋਂ ਤੱਕੜੇ ਦੀ ।
ਸੱਚ ਕਿਹਾ ਸਿਆਣਿਆਂ ਬੰਦਿਆਂ ਨੇ ,
ਕਦੋਂ ਤੱਕ ਖ਼ੈਰ ਮਨਾਊ ਮਾਂ ਬੱਕਰੇ ਦੀ ।
( ਕਾਵਿ ਸੰਗ੍ਰਹਿ ” ਪੱਥਰ ‘ਤੇ ਲਕੀਰਾਂ ” ਵਿੱਚੋਂ )
ਮੂਲ ਚੰਦ ਸ਼ਰਮਾ ਪ੍ਰਧਾਨ ,
ਪੰਜਾਬੀ ਸਾਹਿਤ ਸਭਾ ਧੂਰੀ ਜਿਲ੍ਹਾ ਸੰਗਰੂਰ ।
9914836037
