ਆਪਣਾ ਘਰ (ਕਹਾਣੀ)

                ਇੱਕ ਦਿਨ ਸਵਰਨ ਸਿੰਘ ਦੀ ਪਤਨੀ ਬਜ਼ਾਰ ਗਈ ਤਾਂ ਉਸ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਗੱਡੀ ਫੇਟ ਮਾਰ ਗਈ ਤਾਂ ਉਸ ਦੀ ਮੌਕੇ ਤੇ ਹੀ ਮੌਤ ਹੋ ਗਈ। ਪਰਮਾਤਮਾ ਨੂੰ ਸ਼ਾਇਦ ਇਹੀ ਮਨਜ਼ੂਰ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਸਾਰੀ ਉਮਰ ਨਿੱਕੇ ਨਿੱਕੇ ਕਮਰਿਆਂ ਵਿੱਚ ਰਹਿ ਕੇ ਕੱਟੀ ਸੀ ਪਰ ਹੁਣ ਉਹ ਆਪਣੇ ਘਰ ਦਾ ਦੋ ਸਾਲ ਵੀ ਸੁੱਖ ਨਹੀਂ ਲੈ ਸਕੀ ਸੀ। ਜੀਵਨ ਸਾਥੀ ਦੇ ਵਿਛੜਨ ਨਾਲ਼ ਅਤੇ ਰਿਟਾਇਰ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਵਿਹਲਾ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਹੁਣ ਸਵਰਨ ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਇਕੱਲਾਪਨ ਮਹਿਸੂਸ ਹੁੰਦਾ। ਪਰ ਉਹ ਫਿਰ ਵੀ ਆਪਣੇ ਪੋਤੇ ਅਤੇ ਪੋਤੀ ਨਾਲ ਕੁਝ ਸਮਾਂ ਬਿਤਾ ਕੇ,ਕੁਝ ਸਮਾਂ ਗੁਰਦੁਆਰੇ ਜਾ ਕੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਰੁੱਝਿਆ ਹੋਇਆ ਰੱਖਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦਾ।ਉਸ ਦੇ ਪੁੱਤਰ ਅਤੇ ਨੂੰਹ ਦਾ ਰਵੱਈਆ ਉਸ ਨਾਲ਼ ਕੋਈ ਬਹੁਤਾ ਵਧੀਆ ਨਹੀਂ ਸੀ।

                 ਸਵਰਨ ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਪੈਨਸ਼ਨ ਵੀ ਚੰਗੀ ਮਿਲਦੀ ਸੀ। ਉਸ ਨੇ ਪੈਸੇ ਖਰਚਣੇ ਵੀ ਕਿੱਥੇ ਸੀ। ਉਹ ਘਰ ਲਈ ਫ਼ਲ, ਸਬਜ਼ੀਆਂ ਅਤੇ ਦੁੱਧ ਬਗੈਰਾ ਤੇ ਪੈਸੇ ਖਰਚ ਕਰਦਾ ਪਰ ਨੂੰਹ ਨੂੰ ਚੰਗਾ ਨਾ ਲੱਗਦਾ। ਇੱਕ ਦਿਨ ਉਸ ਨੇ ਕਹਿ ਹੀ ਦਿੱਤਾ,”ਪਾਪਾ ਜੀ ….ਤੁਸੀਂ ਨਾ ਇਹ ਸਭ ਖਰੀਦ ਕੇ ਲਿਆਇਆ ਕਰੋ… ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਤਾਂ ਇਹ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਪਸੰਦ ਦੇ ਫਰੂਟ ਲਿਆ ਦਿੰਦੇ ਨੇ….ਤੁਹਾਡੇ ਲਿਆਂਦੇ ਫਰੂਟ ਤਾਂ ਮੈਂ ਕੰਮ ਵਾਲੀ ਨੂੰ ਚੁਕਾ ਦਿੰਦੀ ਹਾਂ…..।” ਨੂੰਹ ਦੇ ਤਿੜ ਫਿੜ ਕਰਨ ਤੇ ਸਵਰਨ ਸਿੰਘ ਨੇ ਘਰ ਲਈ ਸਮਾਨ ਖ੍ਰੀਦਣਾ ਬੰਦ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਇੱਕ ਦਿਨ ਉਹ ਦੋਵੇਂ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਨਾਲ ਗੁਰਦੁਆਰੇ ਮੱਥਾ ਟੇਕਣ ਲਈ ਲੈ ਗਿਆ ਤਾਂ ਵੀ ਨੂੰਹ ਅਤੇ ਮੁੰਡਾ ਬਹੁਤ ਦੇਰ ਬੁੜ ਬੁੜ ਕਰਦੇ ਰਹੇ। ਚਾਹੇ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਸਿੱਧਾ ਸਵਰਨ ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਕੁੱਝ ਨਹੀਂ ਕਿਹਾ ਸੀ ਪਰ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਪੜ੍ਹਾਈ ਦਾ ਵਾਸਤਾ ਪਾ ਕੇ ਡਾਂਟ ਰਹੇ ਸਨ। ਉਹ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਮਤਲਬ ਸਮਝ ਗਿਆ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਕਿਹੜੀ ਗੱਲੋਂ ਕਿਸ ਵਾਸਤੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਡਾਂਟ ਰਹੇ ਸਨ।

             ਹੁਣ ਸਵਰਨ ਸਿੰਘ ਬਹੁਤਾ ਸਮਾਂ ਗੁਰਦੁਆਰੇ ਦੀ ਮੈਨੇਜਮੈਂਟ ਦਾ ਮੈਂਬਰ ਬਣ ਕੇ ਉੱਥੇ ਹੀ ਗੁਜ਼ਾਰਨ ਲੱਗਿਆ। ਨਿਸ਼ਕਾਮ ਸੇਵਾ ਕਰਦਾ, ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਵਿਅਸਥ ਰੱਖਦਾ। ਗੁਰਦੁਆਰਾ ਵੀ ਘਰ ਦੇ ਨੇੜੇ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਉਸ ਨੂੰ ਕੋਈ ਬਹੁਤੀ ਆਉਣ ਜਾਣ ਵਾਲੀ ਜਾਂ ਸਮੇਂ ਦੇ ਵੇਲੇ ਕੁਵੇਲੇ ਹੋਣ ਦੀ ਕੋਈ ਚਿੰਤਾ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਉਸ ਦਾ ਸਮਾਂ ਵੀ ਵਧੀਆ ਨਿਕਲ਼ ਜਾਂਦਾ ਤੇ ਨੂੰਹ ਪੁੱਤ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵਿੱਚ ਵੀ ਘੱਟ ਰੜਕਦਾ। ਇੱਕ ਦਿਨ ਐਤਵਾਰ ਦੀ ਸਵੇਰ ਨੂੰ ਜਦ ਸਵਰਨ ਘਰ ਦੀ ਬਗੀਚੀ ਵਿੱਚ ਬੈਠਾ ਅਖ਼ਬਾਰ ਪੜ੍ਹ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤਾਂ ਉਸ ਦਾ ਪੁੱਤ ਉਸ ਕੋਲ ਆ ਕੇ ਬੈਠ ਗਿਆ।ਸਵਰਨ ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਲੱਗਿਆ ਕਿ ਸ਼ਾਇਦ ਐਤਵਾਰ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਕੁਝ ਸਮਾਂ ਉਸ ਨਾਲ਼ ਬਿਤਾਉਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਦੋਵੇਂ ਘਰ ਦੇ ਮਸਲਿਆਂ ਨੂੰ ਲੈ ਕੇ ਹਲਕੀ ਫੁਲਕੀ ਗੱਲਬਾਤ ਕਰਨ ਲੱਗੇ। ਗੱਲ ਕਰਦਾ ਕਰਦਾ ਉਸ ਦਾ ਪੁੱਤਰ ਅਸਲੀ ਮੁੱਦੇ ਤੇ ਪਹੁੰਚ ਕੇ ਆਖਣ ਲੱਗਿਆ,” ਪਾਪਾ ਜੀ…… ਅਸੀਂ ਦੋਵਾਂ ਨੇ ਸਲਾਹ ਕੀਤੀ ਹੈ………ਕਿ ਇਸ ਘਰ ਨੂੰ ਵੇਚ ਦਿੰਦੇ ਹਾਂ…….  ਐਥੋਂ ਥੋੜ੍ਹਾ ਦੂਰ…… ਜਿਹੜੀ ਨਵੀਂ ਪੌਸ਼ ਕਲੋਨੀ ਬਣੀ ਹੈ ਉੱਥੇ ਅਸੀਂ ਆਪਣਾ ਘਰ ਲੈ ਲੈਂਦੇ ਹਾਂ…….. ।” 

“ਆਪਣਾ ਘਰ” ਸੁਣ ਕੇ ਸਵਰਨ ਸਿੰਘ ਦਾ ਦਿਮਾਗ਼ ਚਕਰਾਉਣ ਲੱਗਾ ਤੇ ਸੋਚ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਜਿਹੜਾ ਇਹ ਘਰ ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਸਾਰੀ ਕਮਾਈ ਲਾ ਕੇ ਆਪਣੀ ਔਲਾਦ ਮਤਲਬ ਇਹਨਾਂ ਦੇ ਰਹਿਣ ਲਈ ਬਣਾਇਆ ਸੀ ,ਕੀ ਇਹ ਉਹਨਾਂ ਦਾ “ਆਪਣਾ ਘਰ” ਨਹੀਂ ਹੈ…….?”