(ਸਮਾਜ ਵੀਕਲੀ)
ਵਹਿਣ ਪਏ ਦਰਿਆ
———————-
ਨੈਣ ਕਿਸੇ ਦੇ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਠੱਗ ਜਾਂਦੇ ,
ਨਖ਼ਰਾ ਕਿਸੇ ਦਾ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਠੱਗ ਜਾਂਦਾ ।
ਰੰਗ ਰੂਪ ਜਵਾਨੀ ਦਾ ਸੇਕ ਡਾਢਾ ,
ਬਾਲ਼ ਕਿਸੇ ਦੇ ਕਾਲ਼ਜੇ ਅੱਗ ਜਾਂਦਾ ।
ਰਹਿਣ ਜਾਗਦੇ ਦੁਖੀ ਬਿਮਾਰ ਬੰਦੇ ,
ਸੌਂ ਸਾਰਾ ਹੀ ਜਦੋਂ ਹੈ ਜੱਗ ਜਾਂਦਾ ।
ਸੱਚ ਕਿਹਾ ਸਿਆਣਿਆਂ ਬੰਦਿਆਂ ਨੇ ,
ਵਹਿਣ ਆਪੇ ਦਰਿਆਵਾਂ ਦਾ ਵਗ ਜਾਂਦਾ ।
ਇੱਕ , ਇੱਕ ਗਿਆਰਾਂ
————————
ਵਿਹਲੜ ਬੰਦੇ ਦੀ ਘਰੇਂ ਨਾ ਕਦਰ ਹੁੰਦੀ ,
ਮਿਹਨਤ ਵਾਲ਼ੇ ਦੇ ਸਦਾ ਪੌ ਬਾਰਾਂ ਹੁੰਦੇ ।
ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰ ਵੀ ਕੋਈ ਗ਼ਰੀਬ ਦਾ ਨਈਂ ,
ਪੈਸੇ ਵਾਲ਼ੇ ਦੇ ਯਾਰ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਹੁੰਦੇ ।
ਜੀਹਨੇ ਸ਼ਾਮ ਨੂੰ ਫੀਮ ਤੇ ਭੁੱਕੀ ਦੇਣੀ ,
ਓਸ ਬੰਦੇ ਦੇ ਗਵਾਹ ਅਠਾਰਾਂ ਹੁੰਦੇ ।
ਸੱਚ ਕਿਹਾ ਸਿਆਣਿਆਂ ਬੰਦਿਆਂ ਨੇ ,
ਇੱਕ ‘ਕੱਲਾ ਤੇ ਦੋ ਨੇ ਗਿਆਰਾਂ ਹੁੰਦੇ ।
ਸੂਰਜ ਦੀ ਲੋਅ
—————–
ਆਦੀ ਹੁੰਦੇ ਜੋ ਕਾਲ਼ਿਆਂ ਧੰਦਿਆਂ ਦੇ ,
ਦੇਸ਼ ਕੌਮ ਦੇ ਵੈਰੀ ਨੇ ਉਹ ਹੁੰਦੇ ।
ਜਿਹੜੇ ਹੋਰਾਂ ਨੂੰ ਚੇਤਨਾ ਵੰਡਦੇ ਨੇ ,
ਬੰਦੇ ਚੜ੍ਹਦੇ ਹੋਏ ਸੂਰਜ ਦੀ ਲੋਅ ਹੁੰਦੇ ।
ਬਹੁਤਾ ਚਿਰ ਨਾ ਧੁੰਦ ਦਿਆਂ ਬੱਦਲਾਂ ਤੋਂ ,
ਸੂਰਜ ਚੰਨ ਸਿਤਾਰੇ ਲਕੋਅ ਹੁੰਦੇ ।
ਸੱਚ ਕਿਹਾ ਸਿਆਣਿਆਂ ਬੰਦਿਆਂ ਨੇ ,
ਸੋਟਾ ਮਾਰਿਆਂ ਪਾਣੀ ਨਾ ਦੋ ਹੁੰਦੇ ।
( ਕਾਵਿ ਸੰਗ੍ਰਹਿ ” ਪੱਥਰ ‘ਤੇ ਲਕੀਰਾਂ ” ਵਿੱਚੋਂ )
ਮੂਲ ਚੰਦ ਸ਼ਰਮਾ ਪ੍ਰਧਾਨ ,
ਪੰਜਾਬੀ ਸਾਹਿਤ ਸਭਾ ਧੂਰੀ ਜਿਲ੍ਹਾ ਸੰਗਰੂਰ ।
9914836037
