ਮਿੰਨੀ ਕਹਾਣੀ /  ‘ ਲੋਹੜਾ ‘

ਅੱਜ ਸਵੇਰ ਤੋਂ ਹੀ ਤਿਉਹਾਰ ਬਾਰੇ  ਟੈਲੀਵਿਜ਼ਨ ‘ਤੇ ਚਲਦੇ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮ ਦੇ ਗੀਤ 70 -72 ਸਾਲਾ ਬਜ਼ੁਰਗ ਬਿਸ਼ਨ ਸਿੰਘ ਦੇ ਕੰਨੀਂ ਪਏ। ਮਨ ਹੀ ਮਨ ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਦਾ ਸ਼ੁਕਰਾਨਾ ਕੀਤਾ ਕਿ, ‘ ਚਲੋ ਇਹ ਸਾਡੇ ਸੱਭਿਆਚਾਰ ਵਿਰਸੇ ਨੂੰ ਸਾਂਭੀ ਬੈਠੇ ਹਨ। ‘   ਸ਼ਾਮੀ ਮੂੰਹ ਹਨੇਰੇ ਜਿਹੇ ਆਪਣੇ ਕਮਰੇ ‘ਚੋਂ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਪੋਲੇ ਪੈਰੀਂ ਨਿਕਲ ਗਿਆ। ਇਹ ਸੋਚਦਾ ਕਿ, ‘ ਲੋਹੜੀ ਬਲਦੀ ਵੇਖ ਤੇ ਸੇਕ ਆਵਾਂ। ‘ ਸਾਰੀ ਗਲੀ ਚੋਂ ਗੁਜ਼ਰਦਾ ਹੋਇਆ ਸੱਥ (ਚੁਰੱਸਤਾ) ਵਿੱਚ ਗੇੜਾ ਦੇ ਕੇ ਮੁੜ ਆਇਆ। ਕਿਤੇ ਕੋਈ ਇੱਕ ਵੀ ਪਾਥੀ ਨਹੀਂ ਬਲ ਰਹੀ ਸੀ । ਦਿਲ ਦਿਮਾਗ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਠੇਸ ਲੱਗੀ। ਹੁਣ ਬੈਠਾ ਝੋਰਾ (ਚਿੰਤਾ) ਕਰਨ ਲੱਗਾ ਕਿ,’ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਨੌਜਵਾਨ ਮੁੰਡੇ ਕੁੜੀਆਂ ਤਾਂ ਸਾਰੇ ਹੀ ਬਾਹਰਲੇ ਮੁਲਕਾਂ ਨੂੰ ਭੱਜੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਹਰ ਪਿੰਡ ਗਲੀ ਮੁਹੱਲੇ ਤੇ ਘਰ ਖ਼ਾਲੀ ਹੋਈ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਉਹ ਉੱਧਰ ਹੀ ਸ਼ਾਦੀਆਂ ਰਚਾ ਕੇ ਬੱਚੇ ਪੈਦਾ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ। ਪੰਜਾਬ ‘ਚ ਕੀਹਨੇ ਲੋਹੜੀਆਂ ਦੀਵਾਲੀਆਂ ਮਨਾਉਣੀਆਂ ਹਨ। ਬੱਸ ਲੋਹੜਾ ਈ ਆ,,,,,,,,,,।’

ਸਮਾਜ ਵੀਕਲੀ’ ਐਪ ਡਾਊਨਲੋਡ ਕਰਨ ਲਈ ਹੇਠ ਦਿਤਾ ਲਿੰਕ ਕਲਿੱਕ ਕਰੋ
https://play.google.com/store/apps/details?id=in.yourhost.samajweekly