ਆਖਰ ਹੋਰ ਕਿੰਨੀਆਂ ਕੁ ਨਿਰਭਯਾ?

(ਸਮਾਜ ਵੀਕਲੀ)

ਇਕ ਪਾਸੇ ਪੂਰਾ ਦੇਸ਼ ਗਣਤੰਤਰ ਦਿਵਸ ਮਨ੍ਹਾ ਰਿਹਾ ਸੀ ਅਤੇ ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ ਦੇਸ਼ ਦੀ ਰਾਜਧਾਨੀ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਔਰਤ ਦੇ ਸਵੈਮਾਣ ਨੂੰ ਲੁੱਟਿਆ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ।ਭਾਂਵੇ ਅਸੀ ਔਰਤਾਂ ਦੇ ਬਰਾਬਰ ਦੇ ਅਧਿਕਾਰਾਂ ਅਤੇ ਸਨਮਾਨ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਕਰਦੇ ਥੱਕਦੇ ਨਹੀ ਹਾਂ,ਜਿਵੇ ਸਾਡੇ ਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਔਰਤਾਂ ਦੀ ਹਕੀਕਤ ਵਿੱਚ ਪੂਜਾ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ,ਪਰ ਵਿਸ਼ਵਾਸ਼ ਕਰੋ,ਅੱਜ ਵੀ ਔਰਤਾਂ ਦੀ ਹਾਲਤ ਬਦ ਤੋਂ ਬਦਤਰ ਹੈ।ਅਸੀ ਔਰਤਾਂ ਦੀ ਸੁਰੱਖਿਆ ਅਤੇ ਸੁਰੱਖਿਆ ਲਈ ਬਹੁਤ ਦੁਹਾਈ ਦਿੰਦੇ ਹਾਂ,ਪਰ ਸਥਿਤੀ ਅਤੇ ਅੰਕੜਿਆ ਦੀ ਸੱਚਾਈ ਕੁਝ ਹੋਰ ਹੀ ਦੱਸਦੀ ਹੈ।ਦੇਸ਼ ਦੀ ਰਾਜਧਾਨੀ,ਜੋ ਕਿ ਬਹੁਤ ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਮੰਨੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ,ਪਰ ਇੱਥੇ ਸਥਿਤੀ ਖੇਤਰ ਤੋਂ ਵੀ ਬਦਤਰ ਹੈ।

ਪੂਰਬੀ ਦਿੱਲੀ ਦੇ ਸ਼ਹਾਦਰਾ ਦੇ ਕਸਤੂਰਬਾ ਨਗਰ ਇਲਾਕੇ ‘ਚ ਇਕ 16 ਸਾਲਾ ਲੜਕੇ ਨੂੰ ਇਕ ਵਿਆਹੁਤਾ ਔਰਤ ਨਾਲ ਪਿਆਰ ਹੋ ਗਿਆ,ਜਿਸ ਦਾ ਇਕ ਤਿੰਨ ਸਾਲ ਦਾ ਬੱਚਾ ਵੀ ਹੈ।ਲੜਕਾ ਆਪਣੇ ਪ੍ਰੇਮ ਪ੍ਰਸਤਾਵ ਨੂੰ ਲੈ ਕੇ ਕਈ ਵਾਰ ਔਰਤ ਕੋਲ ਗਿਆ ਅਤੇ ਔਰਤ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਪਤੀ ਨੂੰ ਛੱਡ ਕੇ ਆਪਣੇ ਨਾਲ ਭੱਜ ਜਾਣ ਲਈ ਕਹਿ ਰਿਹਾ ਸੀ,ਪਰ ਉਸ ਔਰਤ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਹਰ ਵਾਰ ਇਨਕਾਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਜੋ ਕਿ ਸੁਭਾਵਿਕ ਸੀ।ਇਸ ਤੋਂ ਨਿਰਾਸ਼ ਹੋ ਕੇ ਲੜਕੇ ਨੇ 12 ਨਵੰਬਰ ਨੂੰ ਰੇਲਵੇ ਟਰੈਕ ‘ਤੇ ਖੁਦਕਸ਼ੀ ਕਰ ਲਈ।ਇਸ ਘਟਨਾ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਔਰਤ ਨੂੰ ਲੱਗਾ ਕਿ ਉਸ ਦਾ ਪਿੱਛਾ ਕੀਤਾ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ ਪਰ ਉਸ ਨੂੰ ਇਹ ਨਹੀ ਸੀ ਪਤਾ ਕਿ ਇਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਸ ‘ਤੇ ਵੱਡਾ ਸੰਕਟ ਆਉਣ ਵਾਲਾ ਹੈ।ਉਸ ਲੜਕੇ ਦੀ ਮੌਤ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਸ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰਿਕ ਮੈਂਬਰਾਂ ਨੇ ਉਸ ਔਰਤ ਨੂੰ ਤੰਗ ਪ੍ਰੇਸ਼ਾਨ ਕਰਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ।

ਕਦੇ ਫੋਨ ‘ਤੇ ਗਾਲ੍ਹਾਂ ਕੱਢਣਾ ਅਤੇ ਕਦੇ ਰਸਤੇ ‘ਚ ਦੁਰਵਿਵਹਾਰ ਕਰਨਾ ਆਦਿ।ਜਿਸ ‘ਤੇ ਸੂਤਰਾਂ ਦੇ ਮੁਤਾਬਕ ਔਰਤ ਨੇ ਦੋ ਤਿੰਨ ਵਾਰ ਪੁਲਿਸ ਨੂੰ ਵੀ ਸੂਚਿਤ ਕੀਤਾ,ਪਰ 26 ਜਨਵਰੀ ਨੂੰ ਲੜਕੇ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰ ਵਾਲੇ ਅਤੇ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰ ਉਸ ਔਰਤ ਨੂੰ ਅਗਵਾ ਕਰਕੇ ਘਰ ਲੈ ਆਏ,ਉਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਸ ਨਾਲ ਬਲਾਤਕਾਰ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਉਸ ਨੂੰ ਬੁਰੀ ਤਰਾਂ ਨਾਲ ਮਾਰਿਆ ਕੁੱਟਿਆ ਵੀ ਗਿਆ।ਲੜਕੇ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰ ਦੀਆਂ ਸਾਰੀਆਂ ਹੀ ਔਰਤਾਂ ਨੇ ਪੀੜਤਾ ਨੂੰ ਡੰਡਿਆਂ ਅਤੇ ਬੈਲਟਾਂ ਨਾਲ ਕੁੱਟਿਆ,ਉਸ ਦੇ ਵਾਲ ਕੱਟ ਦਿੱਤੇ ਅਤੇ ਉਸ ਦਾ ਮੂੰਹ ਕਾਲਾ ਕਰਕੇ ਆਪਣੇ ਸਾਰੇ ਇਲਾਕੇ ਵਿੱਚ ਘੁੰਮਾਇਆ ਗਿਆ।ਉਨਾਂ ਦਾ ਸਾਰਾ ਇਲਾਕਾ ਤਾੜੀਆਂ ਮਾਰ ਰਿਹਾ ਸੀ ਅਤੇ ਤਮਾਸ਼ਾਂ ਦੇਖ ਰਿਹਾ ਸੀ,ਕੋਈ ਵੀ ਉਸ ਦੀ ਮਦਦ ਲਈ ਅੱਗੇ ਨਹੀ ਆਇਆ।

ਇਹ ਨਜ਼ਾਰਾ ਦੇਖ ਹਰ ਕੋਈ ਕੰਬ ਉਠਿਆ,ਜਿਸ ਨੂੰ ਦੇਖ ਕੇ ਹਰ ਇਕ ਦੇ ਮਨ ਵਿੱਚ ਗੁੱਸਾ ਤੇ ਦਰਦ ਹੈ।ਸਾਰਾ ਇਲਾਕਾ ਦੇਖ ਰਿਹਾ ਸੀ ਪਰ ਗਰੀਬ ਤੇ ਬੇਸਹਾਰਾ ਔਰਤ ਨੂੰ ਬਚਾਉਣ ਲਈ ਕੋਈ ਵੀ ਅੱਗੇ ਨਹੀ ਆਇਆ।ਉਹ ਵੀਡੀਓ ਦੇਖ ਕੇ ਲੱਗਦਾ ਸੀ ਕਿ ਅਸੀ ਕਿਸੇ ਗੁਲਾਮ ਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਰਹਿ ਰਹੇ ਹਾਂ।ਅਜਿਹੀਆਂ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਸਾਡੇ ਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਵਾਪਰਦੀਆਂ ਹਨ,ਕੁਝ ਸਾਹਮਣੇ ਆਉਦੀਆਂ ਹਨ,‘ਤੇ ਕੁਝ ਸਾਹਮਣੇ ਨਹੀ ਆਉਦੀਆਂ,ਪਰ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਪ੍ਰਬੰਧਕਾ ਨੂੰ ਇਕ ਸਵਾਲ ਹੈ ਕਿ ਦੇਸ਼ ਨੂੰ ਆਜਾਦ ਹੋਇਆ 74 ਸਾਲ ਹੋ ਗਏ ਹਨ ਅਤੇ ਅਸੀ ਅਜੇ ਵੀ ਸੁਰੱਖਿਆ ਦੇਣ ਵਿੱਚ ਅਸਫਲ ਕਿਉਂ ਹਾਂ?ਅਕਸਰ ਔਰਤਾਂ ਲਈ ਬਰਾਬਰੀ ਦੇ ਅਧਿਕਾਰਾਂ ਦੀ ਚਰਚਾ ਸਾਡੀ ਸਿਆਸਤ ਵਿੱਚ ਐਨੀ ਗੂੰਜ਼ ਰਹੀ ਹੈ ਕਿ ਜਿਵੇਂ ਹੁਣ ਅਸੀ ਔਰਤਾਂ ਨੂੰ ਬਰਾਬਰ ਦਾ ਦਰਜ਼ਾ ਦੇ ਦਿੱਤਾ ਹੈ,ਪਰ ਨਿੱਤ ਦਿਨ ਵਾਪਰ ਰਹੀਆਂ ਦਰਦਨਾਕ ਘਟਨਾਵਾਂ ਨੇ ਸੁਰੱਖਿਆ ਦੀ ਸਾਰੀ ਪੋਲ ਖੋਲ ਦਿੱਤੀ ਹੈ।

ਸੁਰੱਖਿਆ ਦੇ ਲਿਹਾਜ਼ ਨਾਲ ਮਹਾਂਨਗਰਾਂ ਨੂੰ ਸੱਭ ਤੋਂ ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਜਦੋਂ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਰਾਜਧਾਨੀ ਦਿਲੀ ਦੀ ਗੱਲ ਕਰੀਏ ਤਾਂ ਅਜਿਹਾ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਅਸੀ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਹਾਂ ਕਿਉਂਕਿ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਨੈਤਾਵਾਂ ਅਤੇ ਅਧਿਕਾਰੀਆਂ ਤੱਕ ਹਰ ਵੱਡੇ ਆਹੁਦੇ ‘ਤੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ।ਸਰਕਾਰਾਂ ਦਾ ਦਾਅਵਾ ਹੈ ਕਿ ਰਾਜਧਾਨੀ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸੀਸੀਟੀਵੀ ਨਾਲ ਲੈਸ ਹੈ,ਪਰ ਬਦਮਾਸਾਂ ਨੇL ਅੱਖਾਂ ਮੀਚੀਆਂ ਹੋਈਆ ਹਨ,ਜਿਸ ਦੀ ਜਿਊਦੀ ਜਾਗਦੀ ਮਿਸਾਲ ਅਸੀ ਦਿੱਲੀ ਦੇ ਕਸਤੂਰਬਾ ਨਗਰ ਕਾਂਡ ਵਿੱਚ ਦੇਖ ਚੁੱਕੇ ਹਾਂ।ਜਿੰਨਾਂ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਉਸ ਨਾਲ ਜਬਰ-ਜ਼ਨਾਹ ਕਰਕੇ ਪੂਰੇ ਇਲਾਕੇ ਵਿੱਚ ਉਸ ਦਾ ਮੂੰਹ ਕਾਲਾ ਕਰ ਦਿੱਤਾ,ਉਹ ਲੋਕ ਅੱਜ ਵੀ ਨਜ਼ਾਇਜ਼ ਸਰਾਬ ਦਾ ਧੰਦਾ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਪੁਲਿਸ ਪ੍ਰਸ਼ਾਸ਼ਨ ਦਾ ਕੋਈ ਡਰ ਨਹੀ ਹੈ।

ਦਿੱਲੀ ਵਿੱਚ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਗੁੰਡਿਆਂ ਦੀ ਗਿਣਤੀ ਬਹੁਤ ਜਿਆਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਇਹ ਲੋਕ ਪੁਲਿਸ ਦੀ ਮਿਲੀ ਭਗਤ ਨਾਲ ਖੁੱਲੇ ਆਮ ਸ਼ਰਾਬ ਦੀ ਵਿਕਰੀ ਕਰਦੇ ਹਨ।ਕਈ ਥਾਵਾਂ ‘ਤੇ ਪੁਲਿਸ ਅਫਸਰ ਇਮਾਨਦਾਰ ਵੀ ਹਨ ਜੋ ਕਿ ਆਪਣੇ ਇਲਾਕੇ ਵਿੱਚ ਇਹੋ ਜਿਹੇ ਗਲਤ ਕੰਮ ਨਹੀ ਹੋਣ ਦਿੰਦੇ,ਪਰ ਜਿੱਥੇ ਬੇਈਮਾਨਾਂ ਦੀ ਗਿਣਤੀ ਜਿਆਦਾ ਹੈ ਉਥੇ ਸੱਭ ਚਲਦਾ ਹੈ।ਕੁਝ ਹੋਰ ਪੀੜਤਾ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਮਾਮਲਿਆਂ ਵਿੱਚ ਪਹਿਲਾਂ ਪੁਲਿਸ ਨੂੰ ਸੂਚਿਤ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ ਪਰ ਪੁਲਿਸ ਵਲੋਂ ਉਸ ਮਾਮਲੇ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਮਦਦ ਨਹੀ ਕੀਤੀ ਗਈ।ਅਜਿਹੇ ‘ਚ ਪੁਲਿਸ ਦਾ ਕਹਿਣਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹਨਾਂ ਕੋਲ ਪੁਲਿਸ ਫੋਰਸ ਦੀ ਬਹੁਤ ਘਾਟ ਹੈ।

ਫਿਲਹਾਲ ਅਸੀ ਸਾਰੇ ਇਸ ਘਟਨਾ ‘ਤੇ ਸਵਾਲੀਆਂ ਨਿਸ਼ਾਨ ਨਹੀ ਖੜੇ ਕਰ ਰਹੇ ਹਾਂ,ਸਗੋਂ ਜਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਅਜਿਹੇ ਲੋਕਾਂ ਲਈ ਮੁਸੀਬਤ ਬਣ ਰਹੇ ਹਨ,ਉਸ ਨਾਲ ਇਕ ਆਰੋਗ ਸਮਾਜ਼ ਸਿਰਜਿਆ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ।ਜੇਕਰ ਸਮ੍ਹੇ ਸਿਰ ਇੰਨਾਂ ‘ਤੇ ਨਕੇਲ ਨਾ ਪਾਈ ਗਈ ਤਾਂ ਆਮ ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਜਿਊਣਾ ਮੁਸ਼ਕਲ ਹੋ ਜਾਵੇਗਾ।ਇੱਥੇ ਸਰਕਾਰ-ਪ੍ਰਸ਼ਾਸ਼ਨ ਨੂੰ ਇਕ ਵੱਡੀ ਯੋਜਨਾ(ਕੁਝ ਵੱਡਾ ਕਰਨਾ) ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ।ਕੁਝ ਸਿਾਅਸੀ ਪਾਰਟੀਆਂ ਪੀੜ੍ਹਤਾਂ ਨੂੰ ਲੱਖਾਂ ਕਰੋੜਾਂ ਰੁਪਏ ਦਾ ਮੁਆਵਜ਼ਾ ਦੇ ਕੇ ਆਪਣੀਆਂ ਸਿਆਸੀ ਰੋਟੀਆਂ ਸੇਕਣ ਦਾ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਸਸਤੀ ਰਾਜਨੀਤੀ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦੇ ਹਨ,ਪਰ ਹੁਣ ਅਜਿਹਾ ਨਹੀ ਚੱਲੇਗਾ।ਜਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਇਹ ਲੋਕ ਆਪਣੇ ਭਾਸ਼ਣਾਂ ਵਿੱਚ ਔਰਤਾਂ ਦੀ ਸੁਰੱਖਿਆ ਦੇ ਦਾਅਵੇ ਕਰਦੇ ਹਨ,ਉਸ ਨੂੰ ਉਸੇ ਤਰਾਂ ਹੂ-ਬ-ਹੂ ਲਾਗੂ ਕਰਨਾ ਹੋਵੇਗਾ।

ਸਾਲ 2018 ਵਿੱਚ,ਥੌਮਸਨ ਰਾਇਟਰਜ਼ ਫਾਊਡੇਸ਼ਨ ਦੀ ਇੱਕ ਰਿਪੋਰਟ ਵਿੱਚ ਅੰਕੜਿਆਂ ਦੇ ਆਧਾਰ ‘ਤੇ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਔਰਤਾਂ ਦੀ ਸਥਿਤੀ ਦਾ ਮੁਲਾਂਕਣ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ,ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਭਾਰਤ ਨੂੰ ਔਰਤਾਂ ਲਈ ਦੁਨੀਆਂ ਦਾ ਸੱਭ ਤੋਂ ਖਤਰਨਾਕ ਦੇਸ਼ ਦੱਸਿਆ ਗਿਆ ਸੀ,193 ਦੇਸ਼ ਦੇ ਕੀਤੇ ਗਏ ਸਰਵੇਖਣ ਵਿੱਚ ਭਾਰਤ ਦੀਆਂ ਔਰਤਾਂ ਸੱਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਅਤਿਆਚਾਰ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ।ਸਿਖਿਆ,ਸਿਹਤ,ਜਿਨਸੀ ਹਿੰਸਾ,ਕਤਲ ਅਤੇ ਔਰਤਾਂ ਨਾਲ ਵਿਤਕਰਾ।ਸਾਡਾ ਦੇਸ਼ ਭਾਰਤ ਹਰ ਮੁਲਾਂਕਣ ਵਿੱਚ ਪਿੱਛੇ ਹੈ,ਪਰ ਸੁਰੱਖਿਆ ਦੇ ਮਾਮਲੇ ਵਿੱਚ ਔਰਤਾਂ ਸੱਭ ਤੋਂ ਜਿਆਦਾ ਜਿਨਸੀ ਸ਼ੋਸਣ ਵਿੱਚ ਵੀ ਭਾਰਤ ਦੀ ਵਾਰੀ ਵਿੱਚ ਸੱਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਆਉਦੀ ਹੈ,ਇਹ ਸਥਿਤੀ ਬਹੁਤ ਭਿਆਨਕ ਹੈ,ਜੇਕਰ ਅਸੀ ਵਿਤਕਰੇ ਦੀ ਗੱਲ ਕਰੀਏ ਤਾਂ ਵੀ ਸਾਡੀ ਵਾਰੀ ਪਹਿਲਾਂ ਆਉਦੀ ਹੈ।ਸੰਨ 2013 ਵਿੱਚ,ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਸ਼ਟਰ ਨੇ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਔਰਤਾਂ ਵਿਰੁਧ ਹਿੰਸਾ ਬਾਰੇ ਇਕ ਰਿਪੋਰਟ ਤਿਆਰ ਕੀਤੀ,ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਕਿਹਾ ਗਿਆ ਸੀ ਕਿ ਭਾਵੇਂ ਦੁਨੀਆਂ ਭਰ ਵਿੱਚ ਔਰਤਾਂ ਨੂੰ ਮਾਰਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ,ਪਰ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਲੜਕੀਆਂ ਨੂੰ ਸੱਭ ਤੋਂ ਵਹਿਸ਼ੀ ਅਤੇ ਬੇਰਹਿਮੀ ਨਾਲ ਮਾਰਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।

ਜਦੋਂ ਇੰਨ੍ਹਾਂ ਰਿਪੋਰਟਾਂ ਅਤੇ ਅੰਕੜਿਆਂ ਦੀ ਵਿਸ਼ਵ ਮੰਚ ‘ਤੇ ਚਰਚਾ ਹੋਈ ਤਾਂ ਅਸੀ ਸੱਭ ਤੋਂ ਜਿਆਦਾ ਸ਼ਰਮਿੰਦਾ ਹੋਏ ਅਤੇ ਸ਼ਾਇਦ ਇਹ ਸੁਭਾਵਿਕ ਸੀ।ਸਾਡੇ ਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਲੜਕੀਆਂ ਦੀ ਪੂਜਾ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਇਹ ਕਲੰਕ ਅਤੇ ਸੰਸਕ੍ਰਿਤੀ ਸਿਰਫ ਕੁਝ ਲੋਕਾਂ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣ ਤੱਕ ਹੀ ਸੀਮਤ ਹੋ ਕੇ ਰਹਿ ਗਈ ਹੈ।ਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਅਜੇ ਵੀ ਫੋਰਸ ਦੀ ਘਾਟ ਹੈ,ਜਦੋਂ ਪੁਲਿਸ ਨੂੰ ਅਜਿਹੀ ਘਟਨਾ ਨੂੰ ਲੈ ਕੇ ਸਵਾਲ ਪੁੱਛੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਤਾਂ ਹਮੇਸ਼ਾ ਅਣ-ਅਧਿਕਾਰਤ ਤੌਰ ‘ਤੇ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਅਸੀ ਕੀ ਕਰੀਏ,ਸਾਡੇ ਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਪੁਲਿਸ ਦੀ ਗਿਣਤੀ ਏਨੀ ਘੱਟ ਹੈ ਕਿ ਅਸੀ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਇਲਾਕੇ ਨੂੰ ਕੰਟਰੋਲ ਕਰਦੇ ਹਾਂ।ਅਪਰਾਧੀ ਭਲੀ-ਭਾਂਤ ਜਾਣਦੇ ਹਨ ਕਿ ਕਨੂੰਨ ਕਿਵੇਂ ਖੇਡਦਾ ਹੈ,ਪਰ ਹੁਣ ਇਹ ਕੰਮ ਬਿਲਕੁਲ ਨਹੀ ਹੋਵੇਗਾ,ਕਿਉਕਿ ਜੇਕਰ ਔਰਤਾਂ ਦੀ ਸੁਰੱਖਿਆ ਦੇ ਟੈਕਸ ਵਿੱਚ ਕਮੀ ਕੀਤੀ ਗਈ ਤਾਂ ਦੇਸ਼ ਦੀ ਤਰੱਕੀ ਰੁਕ ਜਾਵੇਗੀ।ਸਿਆਸਤ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਸਰਕਾਰੀ ਅਤੇ ਨਿੱਜੀ ਦਫ਼ਤਰਾਂ ਵਿੱਚ ਔਰਤਾਂ ਦੀ ਗਿਣਤੀ ਵੱਧਣ ਲੱਗ ਗਈ ਹੈ,ਜਿਸ ਕਾਰਨ ਇਹ ਤੈਅ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ ਕਿ ਹੁਣ ਔਰਤ ਸ਼ਕਤੀ ਤੋਂ ਬਿੰਨਾਂ ਅਧੂਰੀ ਹੈ।

ਅਮਰਜੀਤ ਚੰਦਰ

9417600014

‘ਸਮਾਜ ਵੀਕਲੀ’ ਐਪ ਡਾਊਨਲੋਡ ਕਰਨ ਲਈ ਹੇਠ ਦਿਤਾ ਲਿੰਕ ਕਲਿੱਕ ਕਰੋ
https://play.google.com/store/apps/details?id=in.yourhost.samajweekly