(ਸਮਾਜ ਵੀਕਲੀ)
ਵੇਖੋ ਯਾਰੋ ਆ ਗਿਆ ਹੈ ਮੌਸਮ ਬਹਾਰ ਦਾ ।
ਰੁੱਖਾਂ ਤੇ ਮਨੁੱਖਾਂ ਨਾਲ਼ ਮੋਹ ਤੇ ਪਿਆਰ ਦਾ ।
ਵਿਹੜਿਆਂ ਨੂੰ ਭਾਗ ਲਾਉਂਦੀਆਂ ,
ਫੁੱਲ ਬੂਟਿਆਂ ਨਾ ਧੀਆਂ ਤੇ ਧਰੇਕਾਂ ।
ਆਓ ਲਾਈਏ ਤੂਤ ਟਾਹਲੀਆਂ ,
ਨਿੰਮ ਪਿੱਪਲ ਬਰੋਟੇ ਅਤੇ ਡੇਕਾਂ ।
ਕਿਸੇ ਵੇਲ਼ੇ ਫਿਰਨੀਆਂ ‘ਤੇ ਰੁੱਖ ਬੜੇ ਹੁੰਦੇ ਸੀ ।
ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਛਾਵੇਂ ਬੈਠਣ ਲਈ ਕੱਚੇ ਥੜੇ ਹੁੰਦੇ ਸੀ।
ਕੁੜੀਆਂ ਸੀ ਤੀਆਂ ਲਾਉਂਦੀਆਂ ,
ਮੁੰਡੇ ਲਾਉਂਦੇ ਸੀ ਦੁਪਹਿਰ ਵੇਲ਼ੇ ਹੇਕਾਂ ।
ਆਓ ਲਾਈਏ ਤੂਤ ਟਾਹਲੀਆਂ ——-
ਪੁਰਖ਼ਿਆਂ ਦੇ ਨਾਲ਼ ਜੋ ਜੋ ਕੀਤੇ ਵਾਇਦੇ ਹੁੰਦੇ ਨੇ।
ਕਿਹੜੇ ਕਿਹੜੇ ਬੂਟਿਆਂ ਦੇ ਕੀ ਕੀ ਫ਼ਾਇਦੇ ਹੁੰਦੇ ਨੇ।
ਮੈਂ ਤੁਲਸੀ ਦੇ ਬੂਟਿਆਂ ਨੂੰ ,
ਮੱਥਾ ਅੈਵੇਂ ਨਾ ਸਵੇਰ ਵੇਲ਼ੇ ਟੇਕਾਂ ।
ਆਓ ਲਾਈਏ ਤੂਤ ਟਾਹਲੀਆਂ ——-
ਪੈਸਿਆਂ ਦੀ ਦੌੜ ਅਤੇ ਆਪੋ ਧਾਪੀ ਪੈ ਗਈ ।
ਸਾਹ ਲੈਣ ਲਈ ਨਾ ਹਵਾ ਵੀ ਸ਼ੁੱਧ ਰਹਿ ਗਈ ।
ਰੁੱਖਾਂ ‘ਤੇ ਜਿਹੜਾ ਫੇਰੇ ਆਰੀਆਂ ,
ਚਿੱਤ ਕਰਦੈ ਸਮਾਜ ਵਿੱਚੋਂ ਛੇਕਾਂ ।
ਆਓ ਲਾਈਏ ਤੂਤ ਟਾਹਲੀਆਂ ——-
ਪਿੱਪਲ ਬਰੋਟੇ ਦਾਦੇ ਦਾਦੀਆਂ ਦੇ ਹਾਣਦੇ ।
ਬਹਿ ਕੇ ਪਿੰਡ ਰੰਚਣਾਂ ਦੇ ਲੋਕੀ ਮੌਜਾਂ ਮਾਣਦੇ ।
ਇਹ ਰੁਲ਼ਦੂ ਦਾ ਚਿੱਤ ਕਰਦੈ ,
ਅੱਗ ਪਿਆਰ ਤੇ ਮੁਹੱਬਤਾਂ ਦੀ ਸੇਕਾਂ ।
ਆਓ ਲਾਈਏ ਤੂਤ ਟਾਹਲੀਆਂ ——-
ਮੂਲ ਚੰਦ ਸ਼ਰਮਾ ਪ੍ਰਧਾਨ
ਪੰਜਾਬੀ ਸਾਹਿਤ ਸਭਾ ਧੂਰੀ ( ਸੰਗਰੂਰ )
9478408898
