ਮੈਨੂੰ ਵੀ ਲੇਖਕ ਬਣਨ ਦਾ ਭੂਤ ਚਿੰਬੜਿਆ – (ਚੇਤੇ ਦੀ ਚੰਗੇਰ ‘ਚੋਂ )

 ਤਰਸੇਮ ਸਹਿਗਲ

(ਸਮਾਜ ਵੀਕਲੀ)  ਸੰਨ 1989 ਵਿੱਚ ਮੈਂ ਮੋਹਾਲੀ ਇੱਕ ਫੈਕਟਰੀ ਵਿੱਚ ਕੰਮ ਤੇ ਲੱਗ ਗਿਆ ਸੀ ਤੇ 1989 ਵਿੱਚ ਹੀ ਮੇਰਾ ਵਿਆਹ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ ! ਫੈਕਟਰੀ ‘ਚੋਂ ਛੁੱਟੀ ਦੇ ਬਾਦ ਇੱਧਰ -ਉੱਧਰ ਘੁੰਮਦੇ ਰਹਿਣਾ l

    ਇੱਕ ਦਿਨ ਮੈਂ ਫੇਸ 6 ਇੰਡਸਟਰੀਅਲ ਏਰੀਆ ਵਿੱਚ ਘੁੰਮ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਇੱਕ ਫੈਕਟਰੀ ਦੇ ਗੇਟ ਤੇ ਨਿਗਾਹ ਪਈ, ਲਿਖਿਆ ਸੀ, “ਪ੍ਰੇਰਨਾ ਪ੍ਰਿੰਟਿਗ ਪ੍ਰੈਸ, B-52 ਫੇਸ 6, ਮੋਹਾਲੀ l”  ਇਸ ਪ੍ਰੈਸ ਵਿੱਚ ਛਪੀਆਂ ਮੈਂ ਕਈ ਕਿਤਾਬਾਂ ਪੜ੍ਹ ਚੁੱਕਿਆ ਸੀ l ਥੋੜਾ -ਬਹੁਤਾ ਲਿਖਣ ਦਾ ਵੀ ਭੁਸ ਸੀ l ਜਲੰਧਰ ਤੋਂ  ਛਪਦੇ ਮੈਗਜ਼ੀਨ” ਸਮਰਾਟ ਵੀਕਲੀ ” ਵਿੱਚ  ਮੇਰੀਆਂ ਕਾਫੀ ਰਚਨਾਵਾਂ ਛਪ ਚੁਕੀਆਂ ਸਨ l     ਮੈਗਜ਼ੀਨ ” ਸਮਰਾਟ ਵੀਕਲੀ ” ਵਾਲੇ ਰੁਮਾਂਟਿਕ ਗੀਤ, ਸ਼ਾਇਰੋ -ਸ਼ਾਇਰੀ ਤੇ ਕਹਾਣੀਆਂ ਹੀ ਛਾਪਦੇ ਸਨ l ਥੋੜਾ ਬਹੁਤ ਕਾਮਰੇਡੀ ਟਾਈਪ ਵੀ ਲਿਖ ਲਈਦਾ ਸੀ l

ਸੋ ਮੈਂ ਉਸ ਫੈਕਟਰੀ ਦੇ ਅੰਦਰ ਚਲਾ ਗਿਆ, ਉੱਥੇ ਪ੍ਰੈਸ ਦਾ ਮੈਨੇਜਰ ਮਿਲਿਆ, ਉਸ ਨਾਲ ਗੱਲ -ਬਾਤ ਹੋਈ, ਮੈਂ ਉਸ ਨੂੰ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਮੈਂ ਵੀ ਲਿਖ ਲੈਂਦਾ ਹਾਂ l ਉਸ ਨੇ ਮੈਥੋਂ ਕਾਪੀ ਮੰਗਵਾਈ, ਮੈਂ  ਦੂਜੇ ਦਿਨ ਉਸ ਨੂੰ ਕਾਪੀ ਲਿਆ ਕੇ ਦਿਖਾਈ l ਮੈਨੇਜਰ ਸਾਹਿਬ  ਨੇ ਕਾਪੀ ਚੈਕ ਕਰਕੇ ਮੇਰੀਆਂ ਰਚਨਾਵਾਂ ਆਪਣੇ ਰਸਾਲਿਆਂ ਵਿੱਚ ਛਾਪਣੀਆਂ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿਤੀਆਂ l ਇਸ ਪ੍ਰੈਸ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਹਫਤਾਵਾਰੀ ਰਸਾਲਾ “ਖੇਤ ਮਜ਼ਦੂਰ ਏਕਤਾ ” ਅਤੇ ਇੱਕ ਮਹੀਨਾਵਾਰੀ ਰਸਾਲਾ “ਸਾਡਾ -ਯੁੱਗ ” ਛਪਦਾ ਸੀ l.

ਇੰਹਨਾਂ ਰਸਾਲਿਆਂ ਵਿੱਚ ਕਾਫੀ ਦੇਰ ਤੱਕ ਛਪਣ ਤੌਂ ਬਾਦ ਮੈਂ ਪ੍ਰੈਸ ਦੇ ਮੈਨੇਜਰ ਕੋਲ ਆਪਣੀਆਂ ਰਚਨਾਵਾਂ ਦੀ ਕਿਤਾਬ ਛਪਵਾਉਣ ਦੀ ਇੱਛਾ ਜਾਹਰ ਕੀਤੀ l

ਮੈਨੇਜਰ ਸਾਹਿਬ  ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਕਾਮਰੇਡੀ ਟਾਈਪ ਦੀਆਂ ਰਚਨਾਵਾਂ ਦੀ ਕਿਤਾਬ ਛਪਵਾ ਕੇ ਵੇਚਣੀ, ਘਰ ਫੂਕ ਤਮਾਸ਼ਾ ਵੇਖਣ ਵਾਲੀ ਗੱਲ ਹੈ l ਜੇ ਕਿਤਾਬ ਛਪਵਾਇਨੀ ਹੀ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਕੋਈ ਰੁਮਾਂਟਿਕ ਗੀਤਾਂ ਦੀ ਜਾ ਸ਼ਾਇਰੋ -ਸ਼ਾਇਰੀ ਦੀ ਛਪਵਾ ਲੈ l ਵਿਕ ਵੀ ਜਾਊਗੀ ਤੇ ਲੇਖਕ ਹੋਣ ਦਾ ਠੱਪਾ ਵੀ ਲੱਗ ਜਾਊਗਾ l

ਸੋ ਪ੍ਰੈਸ ਮੈਨੇਜਰ ਦੇ ਕਹਿਣ ਤੇ ਇੱਕ ਕਿਤਾਬ ਰੁਮਾਂਟਿਕ ਸ਼ਾਇਰੋ -ਸ਼ਾਇਰੀ ਦੀ ਛਪਵਾ ਲਈ l ਕਿਤਾਬ ਦਾ ਨਾਂ ਰੱਖਿਆ ” ਹੁਸ਼ਨ ਇਸ਼ਕ ਦੇ ਸ਼ੇਅਰ “l ਕਿਤਾਬ ਦੀ ਗਿਣਤੀ 1000 ਕਾਪੀ l ਕਿਤਾਬ ਦੇ ਸਭ ਤੋਂ  ਅਖੀਰਲੇ ਸਫ਼ੇ ਤੇ ਮੇਰੀ ਫੋਟੋ ਪਿੰਡ ਦੇ ਫੁੱਲ ਅਡਰੈਸ ਸਮੇਤ ਛਪ ਗਈ l ਕਿਤਾਬ ਮਾਰਕੀਟ ਵਿੱਚ ਆ ਗਈ l ਧੜਾ -ਧੜਾ ਵਿਕਣੀ ਵੀ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਗਈ l..

                        ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਵੀ ਗੱਲਾਂ ਹੋਣ ਲੱਗੀਆਂ ਕਿ ਸਾਡੇ ਪਿੰਡ ਦੇ ਮੁੰਡੇ ਦੀ ਕਿਤਾਬ ਆਈ ਹੈ, ਉਸ ਕਿਤਾਬ ਤੇ ਉਸ ਦੀ ਫੋਟੋ ਵੀ ਲੱਗੀ ਹੈ l ਕਿਤਾਬ ਵਿੱਚ ਕੀ ਲਿਖਿਆ,ਉਸਦੇ ਅਰਥ ਕੀ ਹਨ ? ਇਸ ਨਾਲ ਅਨਪੜ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਕੋਈ ਮਤਲਬ ਨਹੀਂ, ਬੱਸ ਕਿਤਾਬ ਤੇ ਫੋਟੋ ਦੇਖ -ਦੇਖ ਕੇ ਹੀ ਮੇਰੀ ਬੱਲੇ -ਬੱਲੇ ਕਰੀਂ ਜਾਣ l

                       ਇੱਕ ਦਿਨ ਸਾਡੇ ਪਿੰਡ ਦੀਆਂ ਦੋ ਕੁੜੀਆਂ ਮੇਰੀ ਲਿਖੀ ਹੋਈ ਕਿਤਾਬ ਪੜ੍ਹ ਰਹੀਆਂ ਸਨ ਕਿ ਮੇਰੇ ਮਾਤਾ ਜੀ ਵੀ ਓਹਨਾ ਕੁੜੀਆਂ ਕੋਲ ਚਲੇ ਗਏ l ਉਹ ਕੁੜੀਆਂ ਮੇਰੇ ਮਾਤਾ ਜੀ ਨੂੰ ਕਹਿਣ ਲੱਗੀਆਂ “ਆ ਦੇਖ ਤਾਈ ਜੀ ਤੇਰੇ ਮੁੰਡੇ ਦੀ ਕਿਤਾਬ “l ਮੇਰੇ ਮਾਤਾ ਜੀ ਕਹਿਣ ਲੱਗੇ ਕਿ “ਮੇਰੇ ਲਾਇਕ ਪੁੱਤ ਦੀ ਫੋਟੋ ਤਾਂ ਹੁਣ ਕਿਤਾਬਾਂ ਤੇ ਵੀ ਛਪਣ ਲੱਗ ਪਈ l ਬਹੁੱਤ ਲਾਇਕ ਹੈ ਮੇਰਾ ਪੁੱਤ !”

         ਹੁਣ ਕੁੜੀਆਂ ਮੇਰੇ ਮਾਤਾ ਜੀ ਨੂੰ ਕਹਿਣ ਲੱਗੀਆਂ ਕਿ ” ਤਾਈ ਜੀ ਤੇਰੇ ਮੁੰਡੇ ਨੇ ਕਿਤਾਬ ਵਿੱਚ ਕੀ ਲਿਖਿਆ ਹੈ, ਪੜ੍ਹ ਕੇ ਸੁਣਾਈਏ l ”  ਮੇਰੇ ਮਾਤਾ ਜੀ ਕਹਿਣ ਲੱਗੇ” ਸੁਣਾਓ ਮੇਰੇ ਪੁੱਤ !”

 ਜਦ ਕੁੜੀਆਂ ਨੇ ਮੇਰੇ ਮਾਤਾ ਜੀ ਨੂੰ ਕਿਤਾਬ ‘ਚੋਂ ਸ਼ਾਇਰੋ -ਸ਼ਾਇਰੀ ਪੜ੍ਹ ਕੇ ਸੁਣਾਈ, ਮੇਰੇ ਮਾਤਾ ਜੀ ਹੋ ਗਏ ਲਾਲੋ -ਲਾਲ l ਕੁੜੀਆਂ ਤੋੰ  ਕਿਤਾਬ ਖੋ ਕੇ ਲੀਰੋ -ਲੀਰ ਕਰ ਤੀ ! ਪਿੰਡ ਦੇ ਘਰ ਜੋ ਦਸ -ਪੰਦਰਾਂ ਕਾਪੀਆਂ ਪਈਆਂ ਸਨ, ਉਹ ਵੀ  ਅਗਨੀ ਭੇਟਾ ਕਰ ਦਿਤੀਆਂ l

 ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਮਾਤਾ ਨੇ ਉਹ ਕੀਤੀ ਜੋ ਕਦੇ ਖੇਤ ਪਏ ਗਧੇ ਨਾਲ ਨਾ ਹੋਈ ਹੋਵੇ l

 ਤਰਸੇਮ ਸਹਿਗਲ

 93578-96207