ਨਹਿਰ ਤਾਂ ਸੁੱਕੀ ਪਈ ਆ / ਮਿੰਨੀ ਕਹਾਣੀ

(ਸਮਾਜ ਵੀਕਲੀ)-ਅੱਜ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਵੱਡੇ ਭਰਾ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਪਿੱਛੋਂ ਸਕੂਟਰ ਤੇ ਨਵਾਂ ਸ਼ਹਿਰ ਤੋਂ ਆਪਣੇ ਪਿੰਡ ਨੂੰ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਭਘੌਰਾਂ ਨਹਿਰ ਦੇ ਪੁਲ ਤੇ ਪਹੁੰਚਿਆ, ਤਾਂ ਕਿਸੇ ਦਾ ਫ਼ੋਨ ਆ ਗਿਆ। ਮੈਂ ਨਹਿਰ ਦਾ ਪੁਲ ਲੰਘ ਕੇ ਸਕੂਟਰ ਖੜ੍ਹਾ ਕੀਤਾ ਤੇ ਆਪਣੀ ਜੇਬ  ਵਿੱਚੋਂ ਮੋਬਾਈਲ ਫ਼ੋਨ ਕੱਢ ਕੇ ਵੇਖਿਆ, ਮੇਰੀ ਵੱਡੀ ਭੈਣ ਦੀ ਕੁੜੀ ਮਨਜੀਤ ਦਾ ਫ਼ੋਨ ਸੀ, ਜੋ ਮੇਰੀ ਭੈਣ ਕੋਲ ਹੀ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ। ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਭੈਣ ਦੇ ਘਰੋਂ ਕੱਲ੍ਹ ਹੀ ਆਇਆ ਸੀ। ਕੱਲ੍ਹ ਉਸ ਦਾ ਬਲੱਡ ਪ੍ਰੈਸ਼ਰ ਵੱਧ ਗਿਆ ਸੀ। ਉਸ ਨੂੰ ਪਿੰਡ ਦੇ ਡਾਕਟਰ ਤੋਂ ਦਵਾਈ ਲੈ ਕੇ ਦਿੱਤੀ ਸੀ ਤੇ ਉਹ ਠੀਕ ਹੋ ਗਈ ਸੀ। ਹੁਣ ਫਿਰ ਫ਼ੋਨ ਆਣ ਕਰਕੇ ਮੈਂ ਥੋੜ੍ਹਾ ਡਰ ਗਿਆ ਸੀ, ਕਿਉਂਕਿ ਘਰ ਵਿੱਚ ਦੋਵੇਂ ਮਾਂ, ਧੀ ਕੱਲੀਆਂ ਰਹਿੰਦੀਆਂ ਹਨ। ਬੀਮਾਰ-ਠਮਾਰ ਹੋਣ  ਤੇ ਉਹ ਮੈਨੂੰ ਹੀ ਫ਼ੋਨ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ। ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਫ਼ੋਨ ਸੁਣਨ ਲਈ ਮੋਬਾਈਲ ਫ਼ੋਨ ਨੂੰ ਕੰਨ ਨਾਲ ਲਾਇਆ, ਤਾਂ ਮਨਜੀਤ ਕਹਿਣ ਲੱਗੀ,” ਮਾਮਾ ਜੀ, ਅੱਜ ਤੁਸੀਂ ਘਰੇ ਆਂ?”