ਸਿਆਸਤਦਾਨ ਅਕਸਰ ਆਪਣੇ ਏਜੰਡੇ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ ਆਪਣੀ ਵਫ਼ਾਦਾਰੀ ਕਿਉਂ ਬਦਲਦੇ ਹਨ?

(ਸਮਾਜ ਵੀਕਲੀ) ਰਾਜਨੀਤੀ ਬੁਨਿਆਦੀ ਤੌਰ ‘ਤੇ ਰਾਜਨੀਤੀ ਦੀ ਕਲਾ ਦੇ ਦੁਆਲੇ ਘੁੰਮਦੀ ਹੈ। ਜਦ ਵੀ ਕਿਸ ਦੇਸ਼ ਦੀਆਂ ਚੌਣਾ ਦਾ ਬਿਗਲ ਬੱਜਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਰਾਜਨੀਤੀ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਨੇਤਾ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਸੰਭਾਵੀ ਤੌਰ ਤੇ ਕੁਰਸੀਆਂ ਅਤੇ ਅਹੁਦਿਆਂ ਦੀ ਲਾਲਸਾ ਲਈ ਉਮੀਦਵਾਰਾਂ ਵਜੋਂ ਰਿੰਗ ਵਿੱਚ ਆਪਣੀਆਂ ਟੋਪੀਆਂ ਸੁੱਟ ਦਿੰਦੇ ਹਨ। ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਕੈਨੇਡਾ ਦੀਆਂ ਫੈਡਰਲ ਚੌਣਾ ਅਗਲੇ ਸਾਲ ਅਕਤੂਬਰ 2025 ਵਿਚ ਹੋਣ ਜਾ ਰਹੀਆਂ ਹਨ ਜਿਹਨਾਂ ਵਿਚ ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਦੀ ਕੁਰਸੀ ਲਿਬਰਲ ਦੇ ਮਜੂਦਾ ਼ਲੀਡਰ ਤੇ ਕੈਨੇਡਾ ਦੇ ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਜਸਟਿੰਨ ਟਰੂਡੋ, ਐਨ ਡੀ ਪੀ ਦੇ ਲੀਡਰ ਜਗਮੀਤ ਸਿੰਘ, ਅਤੇ ਕੰਸਰਵੇਟਿਵ ਤੋਂ ਪੀਅਰ ਪੋਇਲੀਵਰ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਦੀ ਭੂਮਿਕਾ ਲਈ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਦਾਅਵੇਦਾਰ ਸਾਬਿਤ ਕਰਨ ਲਈ ਹਰ ਤਰ੍ਹਾ ਦੇ ਪੈਂਤੜੇ ਅਪਣਾ ਰਹੇ ਹਨ।

ਜਿਵੇਂ-ਜਿਵੇਂ ਚੋਣਾਂ ਦਾ ਮੌਸਮ ਨੇੜੇ ਆਉਂਦਾ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਵੋਟਰਾਂ ਵਿੱਚ ਭਾਰੀ ਉਤਸ਼ਾਹ ਦੇਖਣ ਨੂੰ ਮਿਲ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਬਦਕਿਸਮਤੀ ਨਾਲ, ਸਾਡੀਆਂ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਅਕਸਰ ਸਾਨੂੰ ਅਜਿਹੇ ਨੇਤਾਵਾਂ ਦੀ ਚੋਣ ਕਰਨ ਲਈ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ ਜੋ ਆਪਣੀ ਤਾਂਕਤ ਅਤੇ ਸ਼ਬਦਾ ਦੇ ਹੇਰਫੇਰ, ਜਵਾਨ ਦਾ ਮਿੱਠੇ  ਤੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਜਾਲ ਵਿਚ ਆਪਣੇ ਝੂਠੇ ਵਾਅਦਿਆਂ ਵਿਚ ਪਸਾਉਣ ‘ਚ ਮਹਿਰ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਪਰ ਅੰਦਰੋਂ ਸੱਤਾ ਦੀ ਕੁਰਸੀ ਦੇ ਭੱੁਖੇ ਅਤੇ ਹੰਕਾਰੀ ਹੁੰਦੇ ਹਨ।

ਭਾਵਨਾਤਮਕ ਰਾਜਨੀਤੀ ਇੱਕ ਸਥਾਈ ਸਮੱਸਿਆ ਹੈ ਜਿਸਨੂੰ ਵੰਡਣ ਵਾਲੀ ਬਿਆਨਬਾਜ਼ੀ ਅਤੇ ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਟੀਚਿਆਂ ਲਈ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਦੇ ਸ਼ੋਸ਼ਣ ਦੁਆਰਾ ਪਰਿਭਾਸ਼ਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ। ਕੈਨੇਡਾ ਦੇ ਸਿਆਸਤਦਾਨਾਂ ਨੇ ਇਸ ਕਲਾ ਤੋਂ ਲਾਭ ਉਠਾਇਆ ਹੈ। ਇਹ ਚਿੰਤਾ ਦੀ ਗੱਲ ਹੈ। ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਅਯੋਗ ਼ਲੀਡਰਾਂ ਦੁਆਰਾ ਆਪਣੇ ਨੇਤਾ ਬਣਨ ਦੀ ਇਸ ਬੁਝਾਰਤ ਵਿੱਚ ਕਿਵੇਂ ਫਸ ਜਾਂਦੇ ਹਾਂ? ਜਿਹਨਾਂ ਨੂੰ 4 ਸਾਲ ਤੱਕ ਬਾਅਦ ਵਿਚ ਕੁਰਸੀ ਤੋਂ ਪਰੇ ਕਰਨਾ ਵੀ ਆਉਖਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਕੈਨੇਡਾ ਦੇ ਲੋਕੀ ਟਰੂਡੋ ਤੋਂ ਅੱਕੇ ਪਏ ਹਨ, ਉਹ ਉਸ ਨੂੰ ਉਤਾਰਨ ਲਈ ਉਤਾਬਲੇ ਹਨ, ਇਥੋਂ ਤੱਕ ਕੇ ਉਸ ਦੀ ਹੀ ਲਿਬਰਲ ਪਾਰਟੀ ਦੇ ਕੁਝ ਮੈਂਬਰ ਉਸ ਨੂੰ ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਦੇ ਅਹੁਦੇ ਤੋਂ ਅਸਤੀਫਾਂ ਦੇਣ ਲਈ ਕਹਿ ਰਹੇ ਹਨ, ਪਰ ਉਸ ਦਾ ਹੰਕਾਰ ਉਸ ਦੀ ਲਾਲਸਾ, ਉਸ ਦੀ ਹਾਊਮੈਂ ਕਿ ਮੈਂ ਇਕ ਬਾਰ ਫਿਰ ਤੋਂ ਕੈਨੇਡਾ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਕਿਸੇ ਨਾ ਕਿਸੇ ਤਰਹਾਂ ਦੇ ਲਾਲਚ, ਲੁਭਾ ਕੇ ਅਗਲੀਆਂ ਚੌਣਾ ਜਿੱਤ ਸਕਦਾ ਹਾਂ, ਜਿਸ ਲਈ ਉਹ ਅਹੁਦਾ ਨਹੀਂ ਛੱਡ ਰਿਹਾ।

ਭਾਵਨਾਤਮਕ ਰਾਜਨੀਤੀ ਇੱਕ ਜੋ ਵੰਡਣ ਵਾਲੀ ਭਾਸ਼ਾ ਅਤੇ ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਉਦੇਸ਼ਾਂ ਲਈ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਦੁਆਰਾ ਦਰਸਾਈ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਕੈਨੇਡਾ ਵਿੱਚ ਸਿਆਸਤਦਾਨਾਂ ਨੇ ਇਸ ਕਲਾ ਦਾ ਲਾਭ ਉਠਾਇਆ ਹੈ। ਇਹ ਚਿੰਤਾ ਦੀ ਗੱਲ ਹੈ। ਅਸੀਂ ਇਸ ਸਥਿਤੀ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਕਿਵੇਂ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤਾ ਜਿੱਥੇ ਅਸੀਂ ਅਯੋਗ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਸਾਡੇ ਨੇਤਾ ਵਜੋਂ ਚੁਣਿਆ ਗਿਆ ਹੈ?

ਸਾਡੇ ਨੇਤਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਅਤੇ ਯੋਗਤਾ ਵਿੱਚ ਫਰਕ ਕਰਨ ਦੀ ਸਾਡੀ ਅਸਮਰੱਥਾ ਨੇ ਸਾਨੂੰ ਇਸ ਸਥਿਤੀ ਵਿੱਚ ਪਾਇਆ ਹੋਇਆ ਹੈ। ਅਸੀਂ ਅਕਸਰ ਇਹ ਮੰਨਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਆਤਮ-ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਵਾਲੇ ਲੋਕਾਂ ਵਿੱਚ ਲੀਡਰਸ਼ਿਪ ਦੀ ਵਧੇਰੇ ਸੰਭਾਵਨਾ ਹੁੰਦੀ ਹੈ, ਪਰ ਪ੍ਰਤਿਭਾ ਦੇ ਕਿਸੇ ਵੀ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ, ਲੀਡਰਸ਼ਿਪ ਸਮੇਤ, ਆਤਮ-ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਵਿਚਕਾਰ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਉਮੀਦ ਹੁੰਦੀ ਹੈ – ਲੋਕ ਸਿਰਫ਼ ਲਾਲਚ, ਬਾਅਦਿਆਂ ਵਿਚ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਘਿਰ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਕਿ ਉਹ ਸੋਚਦੇ ਹੀ ਨਹੀਂ ਕਿ ਕੌਣ ਸਹੀ ਹੈ ਕੌਣ ਗਲਤ, ਕੀ ਉਹ ਯੋਗ ਹਨ ਵੀ ਕਿ ਨਹੀਂ, ਉਹਨਾਂ ਵਿਚ ਦੇਸ਼ ਅਤੇ ਸੱਤਾ ਨੂੰ ਚਲਾਉਣ ਦੀ ਸਮਰਥਾ ਹੈ ਵੀ ਕਿ ਨਹੀਂ , ਬਦਕਿਸਮਤੀ ਨਾਲ, ਬਹੁਤੇ ਨੇਤਾ ਜੋ ਸ਼ਬਦਾਂ ਦਾ ਮਕੜੀ ਜਾਲ ਬੁਨਣ ਵਿਚ ਮਾਹਿਰ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਪਰ ਉਹਨਾਂ ਵਿੱਚ ਯੋਗਤਾ ਦੀ ਘਾਟ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਕੰਜ਼ਰਵੇਟਿਵ ਪਾਰਟੀ ਦੇ ਨੇਤਾ ਪੀਅਰ ਪੋਲੀਵਰ। ਉਹ ਲਗਾਤਾਰ ਹਰ ਪਲੇਟਫਾਰਮ ਤੋਂ ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਟਰੂਡੋ ਅਤੇ ਜਗਮੀਤ ਸਿੰਘ ਦੀ ਆਲੋਚਨਾ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਪਰ ਅਜੇ ਤੱਕ ਉਸਨੇ ਇਹ ਖੁਲਾਸਾ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਕੈਨੇਡੀਅਨਾਂ ਲਈ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਕੀ ਲਿਆ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਉਸਦਾ ਲੁਕਵਾਂ ਏਜੰਡਾ ਕੀ ਹੈ? ਕੀ ਉਸ ਕੋਲ ਟਰੂਡੋ ਲਿਬਰਲਾਂ ਦੇ ਮੁਕਾਬਲੇ ਉੱਤਮ ਨੀਤੀਆਂ ਹਨ, ਜਾਂ ਕੀ ਉਹ ਆਪਣੀ ਬਿਆਨਬਾਜ਼ੀ ਵਿੱਚ ਸਿਰਫ਼ ਨਿਪੁੰਨ ਹੈ? ਇਹ ਸਵਾਲ ਇਸ ਸਮੇਂ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਕੈਨੇਡੀਅਨਾਂ ਦੇ ਮਨਾਂ ਵਿੱਚ ਸਭ ਤੋਂ ਅੱਗੇ ਹੈ। ਇਹ ਲਾਜ਼ਮੀ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਇਸ ਨੂੰ ਜਲਦੀ ਤੋਂ ਜਲਦੀ ਕੈਨੇਡੀਅਨ ਲੋਕਾਂ ਨਾਲ ਸਾਂਝਿਆ ਕਰੇ ਤਾਂ ਜੋ ਵੋਟਰਾਂ ਨੂੰ ਇਹ ਨਿਰਧਾਰਤ ਕਰਨ ਦਾ ਸਮਾਂ ਮਿਲੇ ਕਿ ਉਹ ਆਪਣੇ ਅਗਲੇ ਕੈਨੇਡਾ ਦੇ ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਵਜੋਂ ਕਿਸ ਨੂੰ ਚੁਣਨਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਨ।

ਹਾਲਾਂਕਿ ਕਰਿਸ਼ਮਾ ਇੱਕ ਨੇਤਾ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਲੋੜੀਂਦਾ ਗੁਣ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਕ੍ਰਿਸ਼ਮਈ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਵਧਦੀ ਲੋੜ, ਖਾਸ ਕਰਕੇ ਡਿਜੀਟਲ ਯੁੱਗ ਵਿੱਚ, ਪ੍ਰਭਾਵਸ਼ਾਲੀ ਲੀਡਰਸ਼ਿਪ ਨੂੰ ਹੋਰ ਮੁਸ਼ਕਲ ਬਣਾ ਦਿੱਤਾ ਹੈ। ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਕ੍ਰਿਸ਼ਮਈ ਆਗੂ ਕਾਰਨਾਂ ਦਾ ਸਮਰਥਨ ਕਰਦੇ ਹਨ ਪਰ ਅਕਸਰ ਅੱਧੇ ਰਾਹ ਛੱਡ ਦਿੰਦੇ ਹਨ, ਜੋ ਸਮਾਜ ਦੀ ਤਰੱਕੀ ਵਿਚ ਰੁਕਾਰਬਟ ਬਣਦੇ ਹਨ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਟਰੂਡੋ, ਜਿਸ ਨੇ ਪਿਛਲੇ ਦਿਨੀ ਖੁਦ ਹੀ ਮੰਨ ਲਿਆਂ ਕਿ ਉਸ ਤੋਂ ਕੈਨੇਡਾ ਦੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਸਹੂਲਤਾ ਅਤੇ ਨੀਤੀਆਂ ਵਿਚ ਮਾਰ ਖਾਦੀ ਹੈ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਬਹੁਤ ਜਿ਼ਆਦਾ ਇੰਮੀਗਰਾਂਟ ਮਗਵਾ ਲਏ ਪਰ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਰਹਿਣ ਲਈ ਘਰ, ਅਤੇ ਨੋਕਰੀਆਂ ਲਈ ਰੋਜਗਾਰਾਂ ਵਿਚ ਵਾਧੇ ਲਈ ਕੋਈ ਕਦਮ ਨਹੀਂ ਚੁੱਕੇ। ਜਿਸ ਕਰਕੇ ਲੋਕ ਉਸ ਤੋਂ ਖੁਸ਼ ਨਹੀਂ ਹਨ। ਘਰਾਂ ਦੀਆਂ ਕੀਮਤਾਂ, ਬਿਲ, ਬੱਤੀਆਂ ਦੇ ਇੰਨੇ ਬਿਲ ਵੱਧ ਗਏ ਹਨ ਕਿ ਲੋਕਾਂ ਕਦੇ ਘਰ ਲੈ ਹੀ ਨਹੀਂ ਸਕਦੇ।

ਜਿਸ ਕਰਕੇ ਇੱਕ ਪੋਲ ਟਰੈਕਰ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ, ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਵਜੋਂ ਆਪਣੇ ਨੌਵੇਂ ਸਾਲ ਵਿੱਚ, ਟਰੂਡੋ ਦੀ ਪ੍ਰਵਾਨਗੀ ਦਰ 25 ਨਵੰਬਰ, 2024 ਨੂੰ ਉਸਦੀ ਚੋਣ ਵੇਲੇ 63% ਤੋਂ ਘਟ ਕੇ 23.3% ਹੋ ਗਈ ਹੈ। ਕੰਜ਼ਰਵੇਟਿਵ ਪੋਲੀਵਰ 41.5% ‘ਤੇ ਖੜ੍ਹਾ ਹੈ, ਜਦਕਿ ਐਨ ਡੀ ਪੀ  ਜਗਮੀਤ ਸਿੰਘ 18.8% ‘ਤੇ ਹੈ। ਟਰੂਡੋ ਦੀ ਘਟਦੀ ਲੋਕਪ੍ਰਿਅਤਾ ਨੇ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਗਵਰਨਿੰਗ ਲਿਬਰਲ ਪਾਰਟੀ ਨੂੰ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਕੀਤਾ ਹੈ। ਪਾਰਟੀ ਨੇ ਹਾਲ ਹੀ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਟੋਰਾਂਟੋ ਫੈਡਰਲ ਸੀਟ, ਜੋ ਕਿ 30 ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ ਜਿੱਤ ਰਹੇ ਸੀ ਉਪ-ਚੋਣ ਵਿੱਚ ਕੰਜ਼ਰਵੇਟਿਵ ਪਾਰਟੀ ਤੋਂ ਹਾਰ ਚੁੱਕੇ ਹਨ ਜੋ ਮੁਸੀਬਤ ਦਾ ਸਪੱਸ਼ਟ ਸੰਕੇਤ ਹੈ ਟਰੂਡੋ ਲਈ। ਇਸ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ, ਇੱਕ ਤਾਜ਼ਾ ਸਰਵੇਖਣ ਵਿੱਚ ਟਰੂਡੋ ਨੂੰ ਕੈਨੇਡਾ ਦੇ ਸਭ ਤੋਂ ਘਟਿਆ ਪ੍ਰਧਾਨ ਨੇਤਾ ਵਜੋਂ ਦਰਜਾ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਹੈ।

ਸਵਾਲ ਪੈਦਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਅਸੀਂ ਅਯੋਗ ਆਦਮੀਆਂ ਨੂੰ ਨੇਤਾ ਬਣਨ ਤੋਂ ਕਿਵੇਂ ਰੋਕ ਸਕਦੇ ਹਾਂ? ਪਹਿਲਾ ਹੱਲ ਹੈ ਸੰਕੇਤਾਂ ਦੀ ਪਾਲਣਾ ਕਰਨਾ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਗੁਣਾਂ ਦੀ ਭਾਲ ਕਰਨਾ ਜੋ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਨੇਤਾਵਾਂ ਨੂੰ ਨਿਖਾਰਦੇ ਹਨ। ਉਹਨਾਂ ਗੁਣਾਂ ਦੇ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਰੋਗ ਵਿਗਿਆਨਕ ਮੇਲ ਨਹੀਂ ਹੈ ਜੋ ਸਾਨੂੰ ਇੱਕ ਨੇਤਾ ਵੱਲ ਲੁਭਾਉਂਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਇੱਕ ਪ੍ਰਭਾਵਸ਼ਾਲੀ ਨੇਤਾ ਬਣਨ ਲਈ ਲੋੜੀਂਦੇ ਹਨ। ਜੇਕਰ ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਨੇਤਾਵਾਂ ਦੀ ਕਾਰਗੁਜ਼ਾਰੀ ਨੂੰ ਸੁਧਾਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਾਂ, ਤਾਂ ਸਾਨੂੰ ਸਹੀ ਔਗੁਣਾਂ ‘ਤੇ ਧਿਆਨ ਕੇਂਦਰਿਤ ਕਰਕੇ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਕਰਨੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ। ਆਤਮ-ਵਿਸ਼ਵਾਸੀ, ਜੀ ਐਸ ਟੀ 250 ਡਾਲਰਾਂ ਵਰਗੇ ਲਾਲਚ , ਲੋਭ ਲਈ ਡਿੱਗਣ ਦੀ ਬਜਾਏ, ਸਾਨੂੰ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਯੋਗਤਾ, ਨਿਮਰਤਾ ਅਤੇ ਇਮਾਨਦਾਰੀ ਦੇ ਕਾਰਨ ਲੀਡਰਸ਼ਿਪ ਵਿੱਚ ਉਤਸ਼ਾਹਿਤ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ।

ਸਾਨੂੰ ਸਿਆਸਤਦਾਨਾਂ ਪ੍ਰਤੀ ਵਫ਼ਾਦਾਰੀ ਦਾ ਵਾਅਦਾ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਸਾਡੀ ਪ੍ਰਵਿਰਤੀ ‘ਤੇ ਭਰੋਸਾ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਸਿਆਸੀ ਨੇਤਾਵਾਂ ਪ੍ਰਤੀ ਅੰਨ੍ਹੇਵਾਹ ਵਫ਼ਾਦਾਰੀ ਦਾ ਵਾਅਦਾ ਨਾ ਕਰਨ ਲਈ ਸਾਵਧਾਨ ਕਰਨਾ ਚਾਹਿੰਦਾ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਰਾਜਨੇਤਾ ਆਪਣੇ ਏਜੰਡੇ ਦੇ ਅਨੁਕੂਲ ਹੋਣ ਲਈ ਆਪਣੀ ਵਫ਼ਾਦਾਰੀ ਨੂੰ ਬਦਲਣ ਲਈ ਬਦਨਾਮ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਉਹ ਆਪਣੇ ਮਨੋਰਥ ਲਈ ਕਿਸੇ ਵੀ ਹੱਦ ਤੱਕ ਜਾ ਸਕਦੇ ਹਨ।

ਸਾਡੇ ਵਿੱਚੋਂ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਆਪਣੇ ਅਨੁਭਵ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਪਰ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਲੋਕ ਇੰਨੇ ਅਨੁਭਵੀ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ ਜਿੰਨੇ ਉਹ ਸੋਚਦੇ ਹਨ। ਇਸ ਅਰਥ ਵਿਚ, ਅਨੁਭਵ ਥੋੜਾ ਜਿਹਾ ਹਾਸੇ ਦੀ ਭਾਵਨਾ ਵਰਗਾ ਹੈ। ਇੱਕ ਅਰਥ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਡਿਜੀਟਲ ਜਾਂ ਮੀਡੀਆ ਇੰਟਰਵਿਊਆਂ ਦੌਰਾਨ ਲੋਕਾਂ ਦੁਆਰਾ ਬਣਾਏ ਗਏ ਪ੍ਰਭਾਵਾਂ ‘ਤੇ ਘੱਟ ਧਿਆਨ ਕੇਂਦਰਿਤ ਕਰਨਾ, ਜੋ ਕਿ ਸਾਡੇ ਆਪਣੇ ਪੱਖਪਾਤ ਨੂੰ ਪੇਸ਼ ਕਰਨ ਲਈ ਸਿਰਫ਼ ਇੱਕ ਮੁਦਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਇਹਨਾਂ ਸ਼ਬਦਾ ਦੇ ਜਾਲ ਵਿਚ ਅਸੀਂ ਫਸ ਜਾਂਦੇ ਹਾਂ।

ਤਰੱਕੀ ਵਿਅਕਤੀਗਤ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀ ਨਾਲ ਸ਼ੁਰੂ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਸਾਡੇ ਨੇਤਾਵਾਂ ਦੀ ਕਾਬਲੀਅਤ ਨੂੰ ਵਧਾਉਣ ਲਈ, ਸਾਨੂੰ ਪਹਿਲਾਂ ਪ੍ਰਭਾਵਸ਼ਾਲੀ ਲੀਡਰਸ਼ਿਪ ਦਾ ਮੁਲਾਂਕਣ ਕਰਨ ਅਤੇ ਚੁਣਨ ਦੀ ਆਪਣੀ ਯੋਗਤਾ ਨੂੰ ਸੁਧਾਰਨ ‘ਤੇ ਅਗਲੀਆਂ ਫੈਡਰਲ ਚੋਣਾਂ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਸਹੀ ਪਾਰਟੀ ਅਤੇ ਨੇਤਾ ਦਾ ਵਿਸ਼ਲੇਸ਼ਣ ਕਰਨ ਅਤੇ ਚੁਣਨ ਦੀ ਆਪਣੀ ਸਮਰੱਥਾ ਨੂੰ ਬਿਹਤਰ ਬਣਾਉਣਾ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ, ਤਾਂ ਜੋ ਅਸੀਂ ਫਿਰ ਤੋਂ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਲੀਡਰ ਅਤੇ ਪਾਰਟੀ ਦੇ ਮਕੜੀ ਜਾਲ ਵਿਚ ਨਾ ਫਸ ਜਾਈਏ।

ਸਮਾਜ ਵੀਕਲੀ’ ਐਪ ਡਾਊਨਲੋਡ ਕਰਨ ਲਈ ਹੇਠ ਦਿਤਾ ਲਿੰਕ ਕਲਿੱਕ ਕਰੋ
https://play.google.com/store/apps/details?id=in.yourhost.samajweekly