“ਹਾਲ ਦੱਸੀਂ ਪਿੰਡ ਦਾ”

ਆ ਓ ਗਰਾਈਂਆ ਮੈਨੂੰ ਹਾਲ, ਦੱਸੀਂ ਪਿੰਡ ਦਾ, ਸਾਲਾਂ ਬਾਅਦ ਮਿਲੇ ਅੱਜ, ਚੇਤਾ ਆਇਆ ਪਿੰਡ ਦਾ।

ਪੱਠਿਆਂ ਨਾ ਲੱਦੇ ਗੱਡੇ, ਸ਼ਾਮੀ ਆਉਂਦੇ ਘਰ ਨੂੰ, ਕਿੰਨ੍ਹਾਂ ਸੀ ਪਿਆਰ ਸਾਨੂੰ, ਖੂਹ ਅਤੇ ਟਿੰਡ ਦਾ,

ਆ ਓ ਗਰਾਈਂਆ ਮੈਨੂੰ……..

ਬਲ਼ਦਾ ਦੀ ਜੋੜੀ ਬਾਪੂ,ਪੁੱਤਾਂ ਵਾਂਗੂੰ ਪਾਲ਼ੀ ਸੀ, ਕੰਮੀਂ ਕਾਰੀ ਰੁਝੇ ਰਹਿੰਦੇ ਵਹਿਲ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਬਿੰਦ ਦਾ

ਆ ਓ ਗਰਾਈਂਆ ਮੈਨੂੰ………

ਹਲ਼ ਤੇ ਪੰਜਾਲੀ,ਕਹੀ,ਰੰਬਾਂ,ਸਦਾ ਹੱਥ ਹੁੰਦੇ, ਹਾਲੀ,ਪਾਲੀ, ਜੱਟ ਰੀਝਾਂ ਨਾਲ ਖੇਤ ਸਿੰਜਦਾ,

ਆ ਓ ਗਰਾਈਂਆ ਮੈਨੂੰ…….

ਫਿਰਨੀ ਦੀ ਧੂੜ,ਜਾਪੇ ਫੁੱਲਾਂ ਵਾਂਗ ਉੱਡਦੀ,ਭੁੱਲਦਾ ਨਾ ਚੇਤਾ, ਕੱਚੇ ਘਰਾਂ ਵਾਲੇ ਪਿੰਡ ਦਾ,

ਆ ਓ ਗਰਾਈਆਂ ਮੈਨੂੰ……..

ਸਿੱਧੇ ਸਾਦੇ ਬਾਬੇ,ਸੱਥਾ ਵਿੱਚ ਸੀਫ਼ ਖੇਡਦੇ,ਮੱਝੀਆਂ ਲਿਜਾਂਦੇ, ਪਾਲੀ,ਜਿਵੇਂ ਡੱਬੇ ਰੇਲ ਦੇ,ਪਿੱਪਲ ਤੇ ਬੋਹੜ ਸੀ, ਸ਼ਿੰਗਾਰ ਹੁੰਦੇ ਪਿੰਡ ਦਾ,

ਆ ਓ ਗਰਾਈਆਂ ਮੈਨੂੰ…….

ਛਿੰਝਾਂ ਤੇ ਅਖਾੜੇ ਹੁੰਦੇ ਸੀ ਗੇ,ਸ਼ਾਨ ਪਿੰਡ ਦੀ, ਕੁੱਕੜਾਂ ਦੀ,ਬਾਂਗ, ਸਾਰੇ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਸੁਣਦੀ,ਜੰਨਤ, ਜਿਹੀ ਜਾਪਦਾ ਨਜ਼ਾਰਾ ਸੱਚੀ ਪਿੰਡ ਦਾ,

ਆ ਓ ਗਰਾਈਆਂ ਮੈਨੂੰ………

ਮੋਚੀ,ਨਾਈ,ਦਰਜ਼ੀ,ਤਰਖ਼ਾਣ,ਸ਼ਾਨ,ਪਿੰਡ ਦੀ, ਜੰਝ-ਘਰ, ਗੁਰੂ-ਘਰ, ਸੱਥ,ਸਾਂਝੀ,ਪਿੰਡ ਦੀ, ਫ਼ੌਜੀ ਤੇ ਖਿਡਾਰੀ,ਚੰਗੇ ਬੰਦੇ ਮਾਣ ਪਿੰਡ ਦਾ,

ਆ ਓ ਗਰਾਈਆਂ ਮੈਨੂੰ…….

ਨਸ਼ਿਆਂ ਉਡਾਈ ਪਈ ਏ,ਨੀਂਦ ਪਿੰਡ ਦੀ, ਸੰਦੀਪ, ਨਵੀਂ ਪੀੜ੍ਹੀ ਵੀ ਵਿਦੇਸ਼ਾਂ ਗਈ ਪਿੰਡ ਦੀ, ਹੁਣ ਰੱਬ ਰਾਖਾ ਬਸ ਤੇਰੇ ਮੇਰੇ ਦਾ,

ਆ ਓ ਗਰਾਈਆਂ ਮੈਨੂੰ.……