(ਸਮਾਜ ਵੀਕਲੀ)
ਅੱਜ ਵਿਸ਼ਵ ਕਵਿਤਾ ਦਿਵਸ ‘ਤੇ
———————————
ਬੰਦ ਬਚਪਨ ਅਤੇ ਜਵਾਨੀ ਵਾਲ਼ੇ ਕਬਾੜ ਖੋਲ੍ਹਦੀ ਜਾਂਦੀ ਐ।
ਦਿਲੋ ਦਿਮਾਗ਼ ਦੀ ‘ਕੱਲੀ ‘ਕੱਲੀ ਨਾੜ ਖੋਲ੍ਹਦੀ ਜਾਂਦੀ ਐ।
ਇਹ ਹੋ ਸਕਦਾ ਏ ਮੇਰੀ ਕਵਿਤਾ ਪਿੰਗਲ ਆਰੂਜ਼ ‘ਚ ਨਾ ਹੋਵੇ;
ਪਰ ਜੀਹਦੀ ਹਿੱਕ ‘ਚ ਵਜਦੀ ਐ ਭਰਿਆੜ ਖੋਲ੍ਹਦੀ ਜਾਂਦੀ ਐ।
ਸਾਲ ਵਿੱਚੋਂ ਦੋ ਦਿਨ
———————
ਥੋਡੇ ਅਸੀਂ ਸ਼ਹੀਦੋ ਜਨਮ ਦਿਹਾੜੇ
ਦਿਲ ‘ਚੋਂ ਨਹੀਂ ਭੁਲਾਵਾਂਗੇ ।
ਥਾਂ ਥਾਂ ‘ਤੇ ਲੱਗਿਆਂ ਬੁੱਤਾਂ ਦੇ
ਗਲ਼ ਹਾਰ ਫੁੱਲਾਂ ਦੇ ਪਾਵਾਂਗੇ ।
ਨਾਲ਼ੇ ਇਨਕਲਾਬ ਦੀ ਗੱਲ ਕਰਾਂਗੇ
ਬੰਦ ਕਮਰਿਆਂ ਵਿੱਚ ਬਹਿ ਕੇ ;
ਤੇਰਾ ਭਗਤ ਸਿੰਹਾਂ ਬਲੀਦਾਨ ਦਿਵਸ
ਵੀ ਸ਼ਾਨ ਦੇ ਨਾਲ਼ ਮਨਾਵਾਂਗੇ ।
ਬੰਦੇ ਵਿਚਲਾ ਬੰਦਾ
——————–
ਬੰਦਾ ਬੋਲੇ ਜਾਂ ਨਾ ਬੋਲੇ ,
ਉਸ ਦਾ ਕੰਮ ਬੋਲਦਾ ਹੈ ।
ਜਾਂ ਫ਼ਿਰ ਦੋ ਨੈਣਾਂ ਦਾ ਜੋੜਾ,
ਦਿਲ ਦੇ ਭੇਦ ਖੋਲ੍ਹਦਾ ਹੈ ।
ਚੰਗੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਹਰ ਬੰਦੇ ,
ਵਿਚਲੇ ਗੁਣ ਹੀ ਦਿਸਦੇ ਨੇ ,
ਐਪਰ ਮਾੜਾ ਬੰਦਾ ਹੋਰਾਂ ;
ਵਿੱਚੋਂ ਨੁਕਸ਼ ਟੋਲ਼ਦਾ ਹੈ ।
ਖ਼ਤਰਾ ਦਰ ਖ਼ਤਰਾ
——————–
ਖੜ੍ਹੈ ਹਰ ਗਲ਼ੀ ਗਲ਼ੀ ਵਿੱਚ ਖ਼ਤਰਾ ,
ਪੱਗਾਂ ਨੂੰ ਤੇ ਗੁੱਤਾਂ ਨੂੰ ।
ਲੋਕੋ ਨਸ਼ਿਆਂ ਦਾ ਹੜ੍ਹ ਆ ਗਿਆ ,
ਸਾਂਭ ‘ਲੋ ਧੀਆਂ ਪੁੱਤਾਂ ਨੂੰ ।
ਸਰਦੀ ਕਿੰਨੀਂ ਸੁੰਗੜ ਗਈ ਏ ,
ਗ਼ਰਮੀ ਖ਼ੁਦ ਹੀ ਵੇਖ ਲਿਓ ;
ਆਪਣੀ ਖ਼ੁਦਗਰਜ਼ੀ ਦੇ ਕਾਰਨ ,
ਖ਼ਤਰਾ ਹੋ ਗਿਆ ਰੁੱਤਾਂ ਨੂੰ ।
ਸਾਰੇ ਜਹਾਂ ਸੇ ਅੱਛਾ —————
*************************
ਕਿਤੇ ਕੋਈ ਮੁੰਡਾ ਹੋਣ ਦਾ ਫਲ਼ ਝੋਲ਼ੀ ਵਿੱਚ ਪਾਉਂਦਾ ਹੈ ।
ਕਿਤੇ ਕੋਈ ਪਲਾਂ ‘ਚ ਕੈਂਸਰ ਵਰਗਾ ਰੋਗ ਮਿਟਾਉਂਦਾ ਹੈ।
ਸਮਿਆਂ ਦੀਆਂ ਸਰਕਾਰਾਂ ਤੇ ਪ੍ਰਸ਼ਾਸਨ ਸੁੱਤੇ ਪਏ ਨੇ ;
ਤਾਂ ਕੋਈ ਗੰਜਿਆਂ ਦੇ ਸਿਰ ਸੰਘਣੇਂ ਵਾਲ਼ ਉਗਾਉਂਦਾ ਹੈ ।
ਮੂਲ ਚੰਦ ਸ਼ਰਮਾ ਪ੍ਰਧਾਨ ,
ਪੰਜਾਬੀ ਸਾਹਿਤ ਸਭਾ ਧੂਰੀ ਜਿਲ੍ਹਾ ਸੰਗਰੂਰ ।
9914836037
