ਏਹੁ ਹਮਾਰਾ ਜੀਵਣਾ ਹੈ -594

(ਸਮਾਜ ਵੀਕਲੀ)- ਸਤਿੰਦਰ ਘਰ ਦਾ ਕੰਮਕਾਜ ਨਿਪਟਾ ਕੇ, ਨਹਾ-ਧੋ ਕੇ ਸ਼ੀਸ਼ੇ ਅੱਗੇ  ਤਿਆਰ ਹੋ ਰਹੀ ਸੀ। ਉਸ ਦੀ ਗਰਦਨ ਤੇ ਦੋਵੇਂ ਪਾਸੇ ਨੀਲ ਦੇ ਨਿਸ਼ਾਨ ਸਨ । ਉਸ ਨੂੰ ਵੇਖ ਕੇ ਉਸ ਦੇ ਮਨ ਵਿੱਚ ਕਿਸੇ ਨਾਲ ਕੋਈ  ਸ਼ਿਕਾਇਤ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਕੋਈ ਦੁੱਖ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਉਸ ਨੂੰ ਇਹ ਸਭ ਕਰਮਾਂ ਦਾ ਖੇਡ ਹੀ ਲੱਗਦਾ ਸੀ। ਜਦ ਉਹ ਕੰਘੀ ਨਾਲ ਵਾਲ ਵਾਹੁਣ ਲੱਗੀ ਤਾਂ ਵਾਲਾਂ ਦੀਆਂ ਜੜ੍ਹਾਂ ਦਰਦ ਕਰ ਰਹੀਆਂ ਸਨ। ਦਰ ਅਸਲ ਅੱਜ ਸਵੇਰੇ ਹੀ ਉਹ ਜਦ ਘਰ ਦੀਆਂ ਸਫਾਈਆਂ ਕਰਕੇ ਸਵੇਰ ਦੀ ਪਹਿਲੀ ਚਾਹ ਪੀਣ ਲਈ ਡਾਈਨਿੰਗ ਟੇਬਲ ਵਾਲੀ ਕੁਰਸੀ ਤੇ ਬੈਠੀ ਹੀ ਸੀ ਕਿ ਉਸ ਨੇ ਆਪਣੇ ਪਤੀ ਨੂੰ ਸਹਿਜ ਸੁਭਾਅ ਹੀ ਪੁੱਛ ਲਿਆ,”ਅੱਜ ਤੁਸੀਂ ਸਵੇਰੇ ਸਵੇਰੇ ਮੇਰੀ ਸਕੂਟਰੀ ਬਾਹਰ ਕਿਉਂ ਕੱਢੀ ਹੈ?”ਬੱਸ ਐਨੀ ਗੱਲ ਉਸ ਦੇ ਮੂੰਹ ਤੋਂ ਕੀ ਨਿਕਲੀ ਕਿ ਉਸ ਦੇ ਪਤੀ ਨੂੰ ਸੱਤੀਂ ਕੱਪੜੀਂ ਅੱਗ ਲੱਗ ਗਈ ,ਭੱਜ ਕੇ ਆਇਆ ਤੇ ਉਸ ਦੇ ਵਾਲ਼ ਦੋਵੇਂ ਮੁੱਠੀਆਂ ਵਿੱਚ ਘੁੱਟ ਕੇ ਦੋ-ਚਾਰ ਵਾਰੀ ਜ਼ੋਰ ਜ਼ੋਰ ਦੀ ਸਿਰ ਨੂੰ ਹਲੂਣਾ ਦੇ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਗਰਦਨ ਨੂੰ ਦੋਵੇਂ ਹੱਥਾਂ ਨਾਲ ਘੁੱਟ ਦਿੱਤਾ ਸੀ ਤੇ ਨਾਲ ਹੀ ਮਾਂ-ਭੈਣ ਦੀਆਂ ਗਾਲ਼ਾਂ ਦੀ ਝੜੀ ਲਾ ਦਿੱਤੀ। ਉਸ ਨੂੰ ਕਹਿਣ ਲੱਗਾ,”ਤੇਰੇ ਪਿਓ ਨੇ ਦਿੱਤੀ ਸੀ? ਆਈ ਵੱਡੀ ‘ਮੇਰੀ ਸਕੂਟਰੀ’ ਕਹਿਣ ਵਾਲੀ।” ਨਾਲ਼ ਹੀ ਅੱਠ ਦਸ ਮੋਟੀਆਂ ਮੋਟੀਆਂ ਗਾਲ਼ਾਂ ਸਤਿੰਦਰ ਦੇ ਮਰੇ ਹੋਏ ਮਾਂ ਬਾਪ  ਤੇ ਭੈਣਾਂ-ਭਰਾਵਾਂ ਨੂੰ ਕੱਢੀਆਂ, ਗੱਲ ਕੀ ਸਾਰੇ ਖ਼ਾਨਦਾਨ ਦੀ ਮਾਂ-ਭੈਣ ਇੱਕ ਕਰ ਦਿੱਤੀ। ਇਹ ਉਸ ਲਈ ਕੋਈ ਨਵੀਂ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਕੋਈ ਦਿਨ ਹੀ ਭਾਗਾਂ ਵਾਲਾ ਹੁੰਦਾ ਸੀ ਜਦ ਕਦੇ ਉਹ ਸਤਿੰਦਰ ਨੂੰ ਗਾਲ਼ਾਂ ਕੱਢੇ ਬਿਨਾਂ ਸੌਂਦਾ ਹੋਵੇ । ਜਿਵੇਂ ਕੋਈ ਪਿਛਲੇ ਜਨਮ ਦਾ ਵੈਰ ਕੱਢਦਾ ਹੋਵੇ। ਕਦੇ ਕਦੇ ਤਾਂ ਉਹ ਉਸ ਨੂੰ ਬਾਂਹੋਂ ਫੜ ਕੇ ਘਰੋਂ ਬਾਹਰ ਵੀ ਕੱਢ ਦਿੰਦਾ ਸੀ।ਸਤਿੰਦਰ ਨੂੰ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਿਹੜੀ ਮਜ਼ਬੂਰੀ ਨੇ ਰੋਕ ਕੇ ਰੱਖਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ ਜੋ ਉਸ ਨੇ ਆਪਣੀ ਸਾਰੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨਰਕ ਵਿੱਚ ਕੱਢ ਲਈ ਸੀ।

            ਦਰ ਅਸਲ ਪਹਿਲਾਂ ਜਦ ਉਸ ਦੇ ਬੱਚੇ ਛੋਟੇ ਸਨ ਤਾਂ ਇੱਕ-ਦੋ ਵਾਰ ਉਹ ਪਤੀ ਦੀ ਇਸੇ ਆਦਤ ਤੋਂ ਤੰਗ ਆ ਕੇ ਪੇਕੇ ਜਾ ਕੇ ਬੈਠੀ ਤਾਂ ਭਰਾ- ਭਰਜਾਈਆਂ ਉਸ ਨੂੰ ਬੋਝ ਸਮਝਣ ਲੱਗਦੇ। ਵੈਸੇ ਵੀ ਮਾਂ ਦੀ ਇਹ ਗੱਲ ਉਸ ਨੇ ਲੜ ਬੰਨ੍ਹ ਲਈ ਸੀ ਜੋ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਉਸ ਨੂੰ ਸਮਝਾਉਂਦੇ ਹੋਏ ਕਹਿੰਦੀ ਹੁੰਦੀ ਸੀ,” ਧੀਏ ਸੁਘੜ ਕੁੜੀਆਂ ਵਿਆਹ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਕਦੇ ਪੇਕਿਆਂ ਵੱਲ ਨਹੀਂ ਝਾਕਦੀਆਂ ਹੁੰਦੀਆਂ । ਆਦਮੀ ਮਾੜਾ ਹੋਵੇ ਚਾਹੇ ਚੰਗਾ,ਔਰਤ ਆਪਣੇ ਘਰ ਹੀ ਰਾਣੀ ਹੁੰਦੀ ਐ। ਔਖ-ਸੌਖ ਕੱਟਣ ਵਾਲੀ ਕੁੜੀ ਈ ਬਹਾਦਰ ਹੁੰਦੀ ਆ।” ਉਹ ਵੀ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਵਾਂਗ ਘਰ ਵਸਾਉਣ ਵਾਲੀ ਹੀ ਗੱਲ ਸੋਚਦੀ ਸੀ ਜੇ ਕੋਈ ਉਸ ਨੂੰ ਇਸ ਆਦਮੀ ਤੋਂ ਛੁਟਕਾਰਾ ਪਾਉਣ ਲਈ ਸਲਾਹ ਦਿੰਦਾ ਤਾਂ ਉਹ ਜਵਾਬ ਦਿੰਦੀ, “ਇਹ ਤਾਂ ਕੋਈ ਗਰੰਟੀ ਨਹੀਂ ਕਿ ਇਸ ਆਦਮੀ ਨੂੰ ਛੱਡ ਕੇ ਦੂਜਾ ਕੋਈ ਚੰਗਾ ਹੀ ਮਿਲੇਗਾ। ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਾਧੂ ਵਿੱਚ ਰੁਲ ਜਾਵੇਗੀ। ਤਲਾਕ ਲੈਂਦਿਆਂ ਹੀ ਪਤੀ-ਪਤਨੀ ਦੇ ਨਾਲ  ਬੱਚੇ ਵੀ ਵੰਡੇ ਜਾਣਗੇ ਅਤੇ ਇੱਕ ਜਣੇ ਦੇ ਪਿਆਰ ਤੋਂ ਸੱਖਣੇ ਰਹਿ ਜਾਣਗੇ।”ਗੱਲ ਵੀ ਸਹੀ ਸੀ ,ਘਰਾਣੇ ਘਰ ਦੀਆਂ ਕੁੜੀਆਂ ਕੋਈ ਵੀ ਫੈਸਲਾ ਲੈਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਸੌ ਵਾਰ ਸੋਚਦੀਆਂ ਹਨ।