(ਸਮਾਜ ਵੀਕਲੀ)
ਸੁਰਜੀਤ ਸਿੰਘ ਫਲੋਰਾ
ਕਵੀ ਪੈਦਾ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਬਣਾਏ ਨਹੀਂ ਜਾਂਦੇ
ਸੱਚੀ ਪ੍ਰਤਿਭਾ, ਉਸ ਦੇ ਅੰਦਰੋਂ ਉੱਗਦੀ ਹੈ,
ਇੱਕ ਪੈਦਾਇਸ਼ੀ ਤੋਹਫ਼ਾ,
ਅਨੁਸ਼ਾਸਨ ਦੁਆਰਾ ਨਹੀਂ ਸਿਖਦੇ
ਕੋਈ ਅਭਿਆਸ ਨਹੀਂ ਢਾਲ ਸਕਦਾ,
ਉਹ ਫੁੱਲ ਵਾਂਗ ਖਿੜਦਾ ਹੈ,
ਜਨਮ ਤੋਂ ਹੀ ਜਨਮਦਾ ਹੈ,
ਬਖਸ਼ੀ ਹੋਈ ਦਾਤ,
ਕੁਦਰਤੀ ਹਰਫਾਂ ਦਾ ਵਹਾਅ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਕਵੀ
ਕਵਿਤਾ, ਡੂੰਘੀ ਅਤੇ ਨਿਰਪੱਖ, ਇੱਕ ਤੋਹਫ਼ਾ ਹੈ
ਜੋ ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਨੇ ਚੁਣੇ ਹੋਏ ਕੁਝ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਦਿੱਤਾ ਹੈ,
ਸੰਵੇਦਨਸ਼ੀਲਤਾ, ਰਚਨਾਤਮਕਤਾ ਅਤੇ
ਇੱਕ ਵਿਲੱਖਣ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀਕੋਣ ਨਾਲ।
ਕਈਆਂ ਲਈ, ਸ਼ਬਦ ਸਹਿਜੇ ਹੀ ਵਹਿ ਜਾਂਦੇ ਹਨ,
ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਰੂਹਾਂ ਸੁੰਦਰਤਾ ਨਾਲ ਜੁੜ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ,
ਤੁਸੀਂ ਵੇਖਦੇ ਹੋ, ਸੁਭਾਵਿਕ ਪ੍ਰਤਿਭਾ,
ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਦਿਲਾਂ ਨੂੰ ਛੂਹਣ ਵਾਲੀਆਂ ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਦੀ ਸਿਰਜਣਾ.
ਓਹ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਕਲਮ ਦੀ ਸ਼ਕਤੀ,
ਇੰਨੀ ਬ੍ਰਹਮ, ਕਲਾਤਮਕ ਲਾਈਨਾਂ
ਜੋ ਦਿਲ ਨੂੰ ਝੁਕਾਅ ਬਣਾਉਂਦੀਆਂ ਹਨ,
ਸੋਚਣ, ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਨ, ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਅਤੇ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਹੋਣ ਲਈ,
ਕਵਿਤਾ ਦੁਆਰਾ ਜੋ ਇਹ ਪ੍ਰਤਿਭਾਸ਼ਾਲੀ ਰੂਹਾਂ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ।
ਇਸ ਲਈ ਆਓ ਅਸੀਂ ਇਸ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਦੀ ਕਦਰ ਕਰੀਏ,
ਇਹ ਸੱਚ ਹੈ,
ਇਹ ਕਵੀ ਇੱਕ ਤੋਹਫ਼ਾ ਹੈ,
ਜੋ ਕੁਝ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਹੈ,
ਸੰਵੇਦਨਸ਼ੀਲਤਾ, ਸਿਰਜਣਾਤਮਕਤਾ
ਅਤੇ ਇੱਕ ਵਿਲੱਖਣ ਲੈਂਸ ਨਾਲ,
ਉਹ ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਨੂੰ ਅੱਗੇ ਲਿਆਉਂਦੇ ਹਨ
ਸਮਾਜ ਨੂੰ ਸੱਚ ਦਾ ਆਇਅਨਾ ਦਿਖਾਉਂਦੇ ਹਨ।
