(ਸਮਾਜ ਵੀਕਲੀ)
” ਸੱਚ ਦਾ ਸੂਰਜ “
ਜਬਰ ਜੁਲਮ ਦੀ ਵਗੇ ਹਨੇਰੀ,
ਜੁਲਮ ਹੀ ਜੁਲਮ ਚੁਫੇਰੇ ਦਿੱਸੋ !
ਤੱਤੀ ਤਵੀ ਤੇ ਨੂਰ ਸੜੇ ਪਿਆ,
ਕੋਲ ਖਲੋਤਾ ਜਾਲਮ ਹੱਸੇ !
ਔਹ ਦੇਖੋ ! ਰਾਵੀ ਦੇ ਕੰਢੇ,
ਪੰਜਵੇਂ ਗੁਰਾਂ ਨੇ ਆਸਨ ਲਾਇਆ !
ਲਾਹੌਰ ਸ਼ਹਿਰ ਦੀ ਧਰਤੀ ਉੱਤੇ,
ਰੱਬ ਨੂੰ ਮੁਸ਼ਕਾਂ ਬੰਨ੍ਹ ਬਿਠਾਇਆ !
ਇਹ ਝਾਕੀ ਤੱਕ ਰਾਵੀ ਕੰਬੀ,
ਰਾਵੀ ਵਿਚਲੇ ਜਾਲ ਵੀ ਕੰਬੇ !
ਕੰਬ ਗਿਆ ਧਰਤੀ ਦਾ ਸੀਨਾ,
ਸੱਤੇ ਅਕਾਂਸ਼ ਪਤਾਲ ਵੀ ਕੰਬੇ !
ਡੋਲ ਗਿਆ ਇੰਦਰ ਦਾ ਆਸਨ ,
ਬ੍ਰਹਮਾ ਦਾ ਦਿਲ ਥਰ ਥਰ ਕੰਬੇ !
ਰਾਮ ਚੰਦ ਤੇ ਕਿਸ਼ਨ ਕੰਬਿਆ,
ਸਾਗਰ ਕੰਬੇ, ਪੱਥਰ ਕੰਬੇ !
ਅਕਾਸ਼ ‘ਚ ਉੱਡਦੇ ਪੰਛੀ ਕੰਬੇ ,
ਧਰਤੀ ਤੇ ਇਨਸਾਨ ਕੰਬਿਆ !
ਪਰ ਨਾ ਕੰਬਿਆ ਭਾਨੀ ਜਾਇਆ,
ਜਾਂ ਫਿਰ ਨਾ ਭਗਵਾਨ ਕੰਬਿਆ !
ਨਾ ਕੰਬੇ ਪੱਥਰ ਦਿਲ ਹਾਕਮ ,
ਰੱਬ ਨੂੰ ਪੱਥਰ ਮਾਰਨ ਵਾਲੇ !
ਸ਼ਾਂਤਮਈ ਦੀ ਮੂਰਤ ਜਿੱਤੀ ,
ਹਾਰ ਗਏ ਤਲਵਾਰਾਂ ਵਾਲੇ !
ਇਹ ਮੂਰਤ ਤੱਤੀਆਂ ਤਵੀਆਂ ਤੇ,
ਬਹਿਕੇ ਖਿੜ-ਖਿੜ ਹੱਸਦੀ ਰਹੀ !
ਪਾਣੀ ਦੇ ਵਿਚ ਰਿਝਦੀ ਰਹੀ,
ਸੱਚ ਦੀ ਧੂਣੀ ਧੁੱਖਦੀ ਰਹੀ !
ਜਬਰ ਜੁਲਮ ਦੀ ਭੱਠੀ ਅੰਦਰ,
ਸਿੱਖੀ ਦਾ ਫੁੱਲ ਸੜ ਨਾ ਸਕਿਆ !
ਜਾਲਮ ਜਹਾਂਗੀਰ ਗੁਰਾਂ ਨੂੰ ,
ਗਾਂ ਦੀ ਖੱਲ ਵਿਚ ਮੜ੍ਹ ਨਾ ਸਕਿਆ !
ਮੀਆਂ ਮੀਰ ਕਰੇ ਪਿਆ ਸਿਜਦੇ ,
ਪਲ-ਪਲ ਸੀਸ ਝੁਕਾਈ ਜਾਵੇ !
ਅੱਜ ਮੈਂ ਕਰਬਲਾ ਅੱਖੀਂ ਤੱਕਿਆ ,
ਮੁੱਖ ਵਿੱਚੋ ਫੁਰਮਾਈ ਜਾਵੇ !
ਇਹ ਮਨਸੂਰ ਰੱਬ ਦਾ ਬੇਟਾ ,
ਨਾ ਸ਼ਿਬਲੀ ਦੇ ਫੁੱਲ ਤੋਂ ਰੋਇਆ !
ਅਰਜਨ ਸੱਚ ਦੀ ਬੇੜੀ ਚੜ੍ਹਕੇ,
ਜੁਲਮ ਨਦੀ ‘ਚੌਂ ਪਾਰ ‘ਚ ਹੋਇਆ !
ਅੱਲ੍ਹਾ ਰਾਮ ਰਹੀਮ ਵਾਹਿਗੁਰੂ ,
ਨਿਰੰਕਾਰ ਖੁਦਾ ਸਭ ਤੂੰ ਹੈਂ !
ਦੁੱਖੀਆਂ ਦੇ ਦੁੱਖਾਂ ਦਾ ਦਾਰੂ,
ਜਗ ਦਾ ਕਰਤਾ ਤੂੰ ਹੀ ਤੂੰ ਹੈਂ !
ਤੱਕ ਆਸਨ ਸੋਹਣੀ ਮੂਰਤ ਦਾ ,
ਜਰਵਾਨੇ ਖਿੜ-ਖਿੜ ਹੱਸ ਰਹੇ !
ਕਈ ਵੇਖ -ਵੇਖ ਕੇ ਤੜਫ ਰਹੇ,
ਕਈ ਇਕ ਦੂਜੇ ਤੋਂ ਪੁੱਛ ਰਹੇ !
ਇਹ ਪੁੱਤਰ ਮਾਤਾ ਭਾਨੀ ਦਾ ,
ਕਿਉਂ ਤਪਦੀ ਰੇਤ ਤੇ ਆ ਬੈਠਾ ?
ਹੈ ਵੱਧ ਅਡੋਲ ਹਿਮਾਲਾ ਤੋਂ ,
ਬੇਫਿਕਰ ਧਿਆਨ ਲਗਾ ਬੈਠਾ ?
ਇਹ ਪਤਿ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਗੰਗਾ ਦਾ ,
ਹੈ ਗੁਰੂ ਅਰਜਨ ਪ੍ਰਤੱਖ ਹਰੀ !
ਭਾਣੇ ਅੰਦਰ ਭਾਨੀ ਜਾਇਆ ,
ਜਾਂਦਾ ਏ ਹਰ ਦੁੱਖ ਜਰੀ !
ਲਵਪੁਰ ਦੇ ਕੁਰਸ਼ੇਤਰ ਅੰਦਰ ,
ਇਸ ਅਰਜੁਨ ਨੇ ਜੋਹਰ ਵਿਖਾਉਣੇ !
ਕਈ ਅਰਜੁਨਾਂ ਦੇ ਡਿੱਗੇ ਧਨੁੱਖ ,
ਮੁੜ ਇਸ ਨੇ ਉਹ ਹੱਥ ਫੜਾਉਣੇ !
ਅੱਜ ਵਗਣੀ ਏਂ ਉਲਟੀ ਗੰਗਾ ,
ਹੁਣ ਕਾਇਰਾਂ ਨੇ ਫੜਣੇ ਖੰਡੇ !
ਚਿੜੀਆ ਨੇ ਬਾਜਾਂ ਦੀ ਹਿੱਕ ਤੇ ,
ਗੱਡ ਦੇਣੇ ਨੇ ਜਬਰੀ ਝੰਡੇ !
ਅੱਜ ਅਰਜੁਨ ਨੇ ਹਰਿਗੋਬਿੰਦ ਨੂੰ ,
ਆਨ-ਅਣਖ ਦੀ ਗੀਤਾ ਦੱਸਕੇ !
ਗੁਰਬਾਣੀ ਰੂਪੀ ਧਨੁੱਖ ਫੜਾਉਣਾ ,
ਮਾਰੂ ਰਾਗ ਦੀ ਤੰਦੀ ਕੱਸਕੇ !
ਮੀਰੀ ਪੀਰੀ ਦੋ ਤਲਵਾਰਾਂ ,
ਬਖਸ਼ੀਆਂ ਸੰਤ ਉਬਾਰਨ ਖਾਤਰ !
ਮਹਾਂਭਾਰਤ ਦੀ ਯੁੱਧ ਭੂਮੀ ਵਿੱਚ,
ਜਾਲਮ ਕੈਰੋਂ ਮਾਰਨ ਖਾਤਰ !
ਹੱਕ ਸੱਚ ਲਈ ਕਿੱਦਾਂ ਮਰਨਾ,
ਦੱਸ ਜਾਏਗਾ ਪਹਿਲਾਂ ਮਰਕੇ !
ਆਪਣੇ ਖੂਨ ਨਾਲ ਲਿਖ ਜਾਏਗਾ,
ਅੱਜ ਦੀ ਮਹਾਂਭਾਰਤ ਦੇ ਵਰਕੇ !
ਇਹ ਸੱਚ ਦਾ ਸੂਰਜ ਚੜਿਆ,
ਸੱਚ ਦਾ ਚਾਨਣ ਕਰਨ ਵਾਸਤੇ!
ਹੋਣੀ ਆਣ ਫੈਲਾਈਆਂ ਬਾਹਵਾਂ ,
ਇਸ ਸੂਰਜ ਨੂੰ ਫੜਣ ਵਾਸਤੇ !
ਸਤਿਗੁਰ ਅਮਰਦਾਸ ਦਾ ਦੋਹਤਾ,
ਸਤਿਗੁਰ ਰਾਮਦਾਸ ਦਾ ਬੇਟਾ !
ਪੰਜਵਾਂ ਸਤਿਗੁਰ ਸਿੱਖੀ ਖਾਤਰ,
ਸੀਸ ਆਪਣਾ ਕਰ ਗਿਆ ਭੇਟਾ !
ਰਾਵੀ ਵਿਚ ਮਾਰ ਕੇ ਚੁੱਭੀ ,
ਪਾਣੀ ਦੇ ਸੰਗ ਪਾਣੀ ਹੋਏ!
” ਭੁੱਲੜਾ ” ਜਾਲਮ ਖਿੜ-ਖਿੜ ਹੱਸੇ,
ਸੱਚ ਦੇ ਜਾਏ ਰੱਜ-ਰੱਜ ਰੋਏ !
ਦਾਸ– ਸੁਖਦੇਵ ਸਿੰਘ ” ਭੁੱਲੜ “
ਸੁਰਜੀਤ ਪੁਰਾ ,ਬਠਿੰਡਾ
94170-46117
ਸਮਾਜ ਵੀਕਲੀ’ ਐਪ ਡਾਊਨਲੋਡ ਕਰਨ ਲਈ ਹੇਠ ਦਿਤਾ ਲਿੰਕ ਕਲਿੱਕ ਕਰੋ
https://play.google.com/store/apps/details?id=in.yourhost.samajweekly
https://play.google.com/store/apps/details?id=in.yourhost.samajweekly
