(ਸਮਾਜ ਵੀਕਲੀ)
-ਸੱਚ ਤੇ ਅਧਾਰਤ
ਗਦਰੀਆਂ ਦੇ ਪਿੰਡ ਖੁਰਦਪੁਰ ਜਨਮਿਆ ਮੈਂ,
ਦੋ ਸਾਲ ਦਾ ਸੀ ਬਾਪ ਆਖਰੀ ਸਾਹ ਲੀਤੀ l
ਮੇਰੇ ਛੋਟੇ ਹੁੰਦਿਆਂ ਤੋਂ ਸੀ ਮਾਂ ਬਿਮਾਰ ਰਹਿੰਦੀ,
ਭਰਾ ਭਰਜਾਈ ਨੇ ਸਾਂਭ ਸੰਭਾਲ ਕੀਤੀ l
ਭਰਾ ਭਰਜਾਈ ਪੁੱਤ ਬਣਾ ਪਾਲਿਆ ਮੈਨੂੰ,
ਖੂਬਸੂਰਤ ਪਿਆਰ ਦੀ ਕਾਇਮ ਮਿਸਾਲ ਕੀਤੀ l
ਇੱਕ ਕਮਾਈ ਵਾਲਾ ਛੇ ਜਣੇ ਸੀ ਖਾਣ ਵਾਲੇ,
ਭਰਾ ਕਿਸੇ ਚੀਜ਼ ਦੀ ਕਮੀ ਨਾ ਰਹਿਣ ਦਿੱਤੀ l
ਭਤੀਜਾ ਭਤੀਜੀ ਬਣ ਗਏ ਭਰਾ ਭੈਣ ਮੇਰੇ,
ਆਪਸ ਵਿੱਚ ਨਾ ਸੀ ਕਦੇ ਫਰਕ ਕੀਤੀ l
ਇੱਕੋ ਜਿਹੇ ਕੱਪੜੇ ਪਾ ਪਾਲਿਆ ਸਾਨੂੰ,
ਆਪੋ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਕਦੇ ਲੜਾਈ ਕੀਤੀ l
ਪੜ੍ਹਾਈ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੀ ਆਪਣੇ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚੋਂ,
ਦਸਵੀਂ ਪਹਿਲੇ ਦਰਜ਼ੇ’ਚ ਆਦਮਪੁਰੋਂ ਕੀਤੀ l
ਨੌਕਰੀਆਂ ਕਈ ਥਾਵਾਂ ਤੇ ਪੁੱਛੀਆਂ ਮੈਂ,
ਕਿਸੇ ਅਫ਼ਸਰ ਨੇ ਨਹੀਂ ਸੀ ਹਾਂ ਕੀਤੀ l
ਕੰਮ ਛਾਪੇਖਾਨੇ ਦਾ ਸਿੱਖਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ,
ਆਦਮਪੁਰ ਸ਼ਹਿਰ’ਚ ਪ੍ਰਿੰਟਿੰਗ ਪ੍ਰੈੱਸ ਲਾ ਦਿੱਤੀ l
ਹਲਾਤ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਉਦੋਂ ਸਨ ਬੜੇ ਭੈੜੇ,
ਕਿਸੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਦੀ ਨਹੀਂ ਸਾਰ ਲੀਤੀ l
ਮਜ਼ਬੂਰੀ ਖਾਤਰ ਵਿਦੇਸ਼ ਦਾ ਕੀਤਾ ਫੈਸਲਾ,
ਦੋਸਤ ਦੀ ਚਾਚੀ ਨੇ ਰਾਹਦਾਰੀ ਦਿੱਤੀ l
ਖੁਦ ਹੀ ਦਿੱਲੀ ਤੋਂ ਇਮੀਗ੍ਰੇਸ਼ਨ ਕਰਵਾ,
ਵੀਜ਼ਾ ਲੈ ਨਿਊਜ਼ੀਲੈਂਡ ਦੀ ਭਰ ਉਡਾਣ ਲੀਤੀ l
ਚਾਰ ਹੋਰਾਂ ਨਾਲ ਔਕਲੈਂਡ ਪਹੁੰਚਿਆ ਮੈਂ,
ਅੱਗੇ ਜਾਣ ਲਈ ਸੀ ਟੈਕਸੀ ਕਰ ਲੀਤੀ l
ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਭਾਸ਼ਾ ਸਾਨੂੰ ਬੋਲਣੀ ਘੱਟ ਆਵੇ,
ਇਸ਼ਾਰਿਆਂ ਨਾਲ ਡਰਾਈਵਰ ਗੱਲ ਕੀਤੀ l
ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਡਰਾਈਵਰ ਸਰ ਆਖਿਆ,
ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਸੀ ਅਫਸਰਾਂ ਓਏ ਓਏ ਕੀਤੀ l
ਸਮਾਨ ਡਰਾਈਵਰ ਟੈਕਸੀ ਵਿੱਚ ਰੱਖ,
ਟੈਕਸੀ ਸੀ ਸਫ਼ਰ ਤੇ ਤੋਰ ਲੀਤੀ l
ਭੇਡਾਂ ਹੀ ਭੇਡਾਂ ਦਿਸਣ ਚਾਰੇ ਪਾਸੇ,
ਗਾਵਾਂ ਫਾਰਮਾਂ ਦੀ ਖੂਬਸੂਰਤੀ ਸੀ ਵਧਾ ਦਿੱਤੀ l
ਵਿਰਲੇ ਵਿਰਲੇ ਖੇਤ ਸੀ ਸਬਜ਼ੀਆਂ ਦੇ ,
ਬਾਗ ਲਾ ਮੁਲਕ ਨੇ ਸੀ ਕਮਾਲ ਕੀਤੀ l
ਹਰਾ ਹਰਾ ਘਾਹ ਦਿਸੇ ਫਾਰਮਾਂ ਪਹਾੜੀਆਂ ਤੇ,
ਪਲੂਸ਼ਨ ਇਨ੍ਹਾਂ ਬਾਹਲੀ ਸੀ ਘਟਾ ਦਿੱਤੀ l
ਆਪਣੀ ਹੀ ਲਾਈਨ ਵਿੱਚ ਗੱਡੀਆਂ ਚੱਲਣ,
ਹੌਰਨ ਕਿਸੇ ਗੱਡੀ ਦੇ ਨਾ ਆਵਾਜ਼ ਦਿੱਤੀ l
ਨਾ ਕੋਈ ਕੁੱਤਾ, ਬਿੱਲਾ ਦਿਸੇ ਸੜਕਾਂ ਤੇ,
ਪਛੂਆਂ ਦੀ ਸੀ ਫਾਰਮਾਂ ਵਿੱਚ ਸੰਭਾਲ ਕੀਤੀ l
ਭਾਵੇਂ ਮੁਲਕ ਦੇਖਣ ਨੂੰ ਲੱਗੇ ਬਹੁਤ ਸੋਹਣਾ,
ਮੇਰੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਸਿਰਫ ਦਿਹਾੜੀ ਤਲਾਸ਼ ਕੀਤੀ l
ਨਾ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰ, ਨਾ ਬੋਲੀ, ਨਾ ਕਾਰ ਆਵੇ,
ਰਿਹਾਇਸ਼ ਦੀ ਮੁਸੀਬਤ ਕਿਸੇ ਨਾ ਹੱਲ ਕੀਤੀ l
ਜਦੋਂ ਪੇਸ਼ ਕੋਈ ਨਾ ਦੇਖੀ ਚੱਲਦੀ,
ਬਾਗ ਵਿੱਚ ਲੱਗੇ ਤੰਬੂ’ਚ ਸੁੱਟ ਰਜ਼ਾਈ ਲੀਤੀ l
ਤੰਬੂਆਂ ਵਿੱਚ ਪੰਜਾਬੀ ਸੀ ਬਹੁਤ ਮਿਲੇ,
ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਸਵਰਗ’ਚ ਜਾਣ ਦੀ ਸੀ ਆਸ ਕੀਤੀ l
ਸੁੱਖਾਂ ਸੁੱਖੀਆਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਪੰਜਾਬੋਂ ਤੁਰਨ ਵੇਲੇ,
ਕਿਸੇ ਰੱਬ ਨੇ ਨਹੀਂ ਸੀ ਸਾਰ ਲੀਤੀ l
ਦੁੱਖ ਕਈਆਂ ਨੇ ਸਾਂਝੇ ਕੀਤੇ ਨਾਲ ਮੇਰੇ,
ਦੱਸਿਆ ਕਿਵੇਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਏਜੇਂਟਾਂ ਲੁੱਟ ਕੀਤੀ?
ਲੁਕ ਛਿਪ ਕੇ ਦਿਹਾੜੀਆਂ ਕਰਨ ਲੱਗੇ,
ਮੁਲਕ ਨੇ ਕੰਮ ਕਰਨ ਦੀ ਨਾ ਆਗਿਆ ਦਿੱਤੀ l
ਕਈ ਪੰਜਾਬੀਆਂ ਦਿਹਾੜੀ ਦੇ ਪੈਸੇ ਮਾਰੇ,
ਭਗਤੀ ਭਾਵੇਂ ਰੱਬ ਦੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਸਵੇਰ ਸ਼ਾਮ ਕੀਤੀ l
ਡਿਗਦੇ ਢਹਿੰਦੇ ਸਾਲ ਸੀ ਪੂਰਾ ਇੱਕ ਹੋਇਆ,
ਵੀਜ਼ਾ ਦੇਣ ਤੋਂ ਮੁਲਕ ਨੇ ਝੰਡੀ ਲਾਲ ਕੀਤੀ l
ਵਿਜ਼ਟਰ ਵੀਜ਼ਾ ਮੁੱਕਿਆ ਓਵਰਸਟੇ ਹੋ ਗਏ,
ਸੜਕਾਂ ਤੇ ਗੱਡੀਆਂ ਵਿੱਚ ਸੌਣ ਦੀ ਠਾਣ ਲੀਤੀ l
ਫਲ ਫਰੂਟ ਦਾ ਕੰਮ ਨਾ ਛੱਡਿਆ ਕੋਈ,
ਸਬਜ਼ੀਆਂ ਦੇ ਕੰਮ ਕਰਕੇ ਰੋਟੀ ਚਲਾ ਲੀਤੀ l
ਕੀਵੀ ਦੀ ਪਰੂਨਿੰਗ, ਥਿਨਿੰਗ, ਗਰਡਲਿੰਗ,
ਸ਼ਰਤਾਂ ਲਾ ਲਾ ਕੇ ਸੀ ਤੁੜ੍ਹਾਈ ਕੀਤੀ l
ਪੈਕਹਾਊਸਾਂ ਵਿੱਚ ਗਰੇਡਿੰਗ ਤੇ ਸਟੈਕਿੰਗ,
ਟਰੇਆਂ ਦੀ ਬਣਾਈ ਦਿਨ ਰਾਤ ਕੀਤੀ l
ਵੈਨਾਂ, ਟਰੈਕਟਰ, ਟਰਾਲੇ, ਹਾਈਡਰਾਲੈਡਾ,
ਫੋਰਕ ਲਿਫਟਾਂ ਦੀ ਬੜੀ ਚਲਾਈ ਕੀਤੀ l
ਕਾਰਾਂ ਵੇਚੀਆਂ, ਖਿਡੌਣੇ ਤੇ ਸੂਟ ਵੇਚੇ,
ਘਰਾਂ’ਚ ਘਾਹ ਕੱਟਣ ਦੀ ਨਹੀਂ ਸ਼ਰਮ ਕੀਤੀ l
ਗੱਡੀਆਂ ਦੀ ਸਰਵਿਸ ਕੀਤੀ ਨਾਲੇ ਚਿੱਬ ਕੱਢੇ,
ਕੰਮ ਕਿਸੇ ਪ੍ਰਤੀ ਮਾੜੀ ਨਾ ਨੀਤ ਕੀਤੀ l
ਤੂਫ਼ਾਨ ਤੇ ਹਨੇਰੀਆਂ ਬਹੁਤ ਵਾਰ ਝੁੱਲੀਆਂ,
ਬਰਸਾਤਾਂ ਤੋਂ ਡਰ ਕੇ ਨਾ ਛੁੱਟੀ ਕੋਈ ਕੀਤੀ l
ਨੱਠਦਿਆਂ ਭੱਜਦਿਆਂ ਕਈ ਸਾਲ ਲੰਘੇ,
ਮੈਨੇਜਰ ਦੀ ਨੌਕਰੀ ਫਿਰ ਹਾਸਲ ਕੀਤੀ l
ਠੇਕੇਦਾਰ ਗੋਰਿਆਂ ਬੜਾ ਵਿਰੋਧ ਕੀਤਾ,
ਮੈਨੇਜਰ ਦੀ ਨੌਕਰੀ ਜਦ ਉੱਚੀ ਸ਼ਾਨ ਕੀਤੀ l
ਕਹਿਣ ਸਦੀਆਂ ਤੋਂ ਭਾਰਤੀ ਰਹੇ ਗੁਲਾਮ ਸਾਡੇ,
ਇਸ ਭਾਰਤੀ ਨੂੰ ਕਿਉਂ ਸਰਦਾਰੀ ਦਿੱਤੀ?
ਦੰਦਾਂ ਹੇਠ ਫਿਰ ਜੀਭ ਗੋਰਿਆਂ ਲੈ ਲਈ ਸੀ,
ਕੱਢ ਫਸਲ ਦਾ ਝਾੜ੍ਹ ਜਦ ਕਰ ਕਮਾਲ ਦਿੱਤੀ l
ਅੱਜ ਤੱਕ ਗੋਰਿਆਂ ਅੱਖ ਨਹੀਂ ਮਿਲਾਈ,
ਫਸਲ ਵੱਧ ਕੱਢ ਜਦੋਂ ਦੀ ਨੀਵੀਂ ਪੁਆ ਦਿੱਤੀ l
ਸੰਨ 98 ਜਦੋਂ ਚੜ੍ਹਿਆ ਵਿਚੋਲੇ ਜਸਵੀਰ ਨੇ,
ਮੇਰੇ ਵਿਆਹ ਦੀ ਗੱਲ ਸੀ ਤੋਰ ਲੀਤੀ l
ਮੁੰਡਾ ਤਰਕਸ਼ੀਲ ਹੈ ਜਾਤ ਪਾਤ ਮੰਨਦਾ ਨਹੀਂ,
ਅਖੌਤੀ ਰੱਬ ਦੀ ਉਸ ਨਾ ਕਦੇ ਭਾਲ ਕੀਤੀ l
ਮੱਥਾ ਟੇਕਦਾ ਨਹੀਂ ਉਹ ਥਾਂ ਥਾਂ ਜਾ ਕੇ
ਸਿਰ ਚੁੱਕ ਜੀਣ ਦੀ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਉਸ ਮੰਗ ਕੀਤੀ l
ਨਰਕ ਸਵਰਗ ਵਿੱਚ ਯਕੀਨ ਨਾ ਉਸ ਨੂੰ,
ਧਰਤੀ ਨੂੰ ਸਵਰਗ ਬਣਾਉਣ ਦੀ ਗੱਲ ਕੀਤੀ l
ਹੱਥਾਂ ਦੀਆਂ ਲਕੀਰਾਂ ਤੇ ਨਾ ਯਕੀਨ ਕਰਦਾ,
ਮਿਹਨਤ ਨਾਲ ਉਸ ਹਰ ਮੰਜ਼ਿਲ ਸਰ ਕੀਤੀ l
ਔਕੜਾਂ ਦੇ ਅੱਗੇ ਚਟਾਨ ਬਣ ਖੜਦਾ,
ਨਾਂਹ ਪੱਖੀ ਨਾ ਉਸ ਨੇ ਕਦੇ ਸੋਚ ਕੀਤੀ l
ਨਾ ਬਹੁਤੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਨਾ ਡਿਗਰੀ ਕੋਲ ਉਸਦੇ,
ਮੈਨੇਜਰ ਦੀ ਜੌਬ ਫਿਰ ਵੀ ਉਸ ਹਾਸਲ ਕੀਤੀ l
ਨਾ ਜੂਆ ਖੇਡੇ ਨਾ ਨਸ਼ੇ ਪੱਤੇ ਕਰਦਾ,
ਉਸ ਇਨਸਾਨੀਅਤ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਜਿੰਦਾਬਾਦ ਕੀਤੀ l
ਕੁੜੀ ਵਾਲੇ ਅਨੋਖੇ ਗੁਣ ਸੁਣ ਹੈਰਾਨ ਹੋ ਗਏ,
ਕੁੱਝ ਸੋਚ ਵਿਚਾਰ ਕਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਹਾਂ ਕੀਤੀ l
ਖੁਦ ਹਾਲੇ ਵੀ ਓਵਰਸਟੇ ਸੀ ਮੈਂ,
ਉੱਤੋਂ ਸ਼ਾਦੀ ਵੀ ਓਵਰਸਟੇ ਦੇ ਨਾਲ ਕੀਤੀ l
ਭਾਬੀ ਜੀ ਕਨੇਡਾ ਤੋਂ ਵਿਆਹ ਕਰਨ ਆਏ,
ਮਿੱਤਰਾਂ ਹੀ ਰਲ ਵਿਆਹ ਦੀ ਤਿਆਰੀ ਕੀਤੀ l
ਵਿਆਹ ਸੀ ਓਵਰਸਟੇ ਨਾਲ ਹੋਇਆ,
ਉੱਤੋਂ ਸ਼ਾਦੀ ਵੀ ਬਿਨਾਂ ਦਾਜ ਦਹੇਜ ਕੀਤੀ l
ਮਿੱਤਰਾਂ ਰਲ ਪਾਰਟੀ ਤੇ ਅਖਾੜਾ ਲਾਇਆ,
ਗੋਰਿਆਂ ਲੈਕਚਰ ਕਰ ਕੇ ਸੀ ਧੰਨ ਧੰਨ ਕੀਤੀ l
ਜਿੰਦਗੀ’ਚ ਮੌਕਾ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਆਇਆ,
ਜਦ ਦੋਸਤਾਂ ਮਿੱਤਰਾਂ ਸੀ ਰਲ ਖੁਸ਼ੀ ਕੀਤੀ l
ਦੋਨੋਂ ਜਣੇ ਕਿਰਾਏ ਤੇ ਘਰ ਲੈ ਰਹਿਣ ਲੱਗੇ,
ਛੋਟਾ ਸੀ ਘਰ ਪਰ ਵੱਡੀ ਸੋਚ ਅਪਣਾ ਲੀਤੀ l
ਸੰਨ 99 ਦਾ ਸੀ ਉਹ ਦਿਨ ਚੰਦਰਾ,
ਇਮੀਗ੍ਰੇਸ਼ਨ ਤੇ ਪੁਲਿਸ ਮੇਰੀ ਗ੍ਰਿਫਤਾਰੀ ਕੀਤੀ l
ਪੁਲਿਸ ਗੱਡੀ’ਚ ਲਿਖਿਆ ਹੁਲੀਆ ਮੇਰਾ,
ਲਗਦਾ ਸੀ ਕਿਸੇ ਪ੍ਰੇਮੀ ਹੀ ਸ਼ਿਕਾਇਤ ਕੀਤੀ l
ਲੋਕ ਭਲਾਈ ਦਾ ਸ਼ਾਇਦ ਫਲ ਮਿਲਿਆ ਮੈਨੂੰ,
ਮਾੜੀ ਤਾਂ ਨਾ ਸੀ ਕਿਸੇ ਨਾਲ ਕੀਤੀ l
ਲੱਗੇ ਸਾਨੂੰ ਉਸ ਦਿਨ ਜਿਵੇੰ ਕੁਦਰਤ ਨੇ,
ਸਾਡੇ ਲਈ ਦਿਨ ਵੇਲੇ ਹੀ ਰਾਤ ਕੀਤੀ l
ਰਾਤ ਸੀ ਪਾਪਾਕੁਰਾ ਪੁਲਿਸ ਥਾਣੇ ਕੱਟੀ,
ਦੂਜੇ ਦਿਨ ਇਮੀਗ੍ਰੇਸ਼ਨ ਮੇਰੀ ਫਲਾਈਟ ਕੀਤੀ l
ਪਤਨੀ ਮਨਜੀਤ ਕੌਰ ਅਟੈਚੀ ਫੜਾ ਦਿੱਤਾ,
ਏਅਰ ਪੋਰਟ ਤੇ ਹੰਝੂਆਂ ਨਾਲ ਵਿਦਾਈ ਦਿੱਤੀ l
ਕਦਰ ਨਿਊਜ਼ੀਲੈਂਡ ਸਰਕਾਰ ਨਾ ਰਤਾ ਪਾਈ,
ਜਵਾਨੀ ਆਪਣੀ ਭਾਵੇਂ ਮੁਲਕ ਦੇ ਨਾਮ ਕੀਤੀ l
ਘਰੋਂ ਬੇਘਰ ਹੋਇਆ ਜਿੰਦਗੀ’ਚ ਕਈ ਵਾਰੀ,
ਕਿਸੇ ਨਹੀਂ ਵਿਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਮੇਰੀ ਸਾਰ ਲੀਤੀ l
ਮੈਂ ਪੰਜਾਬ ਤੇ ਘਰ ਵਾਲੀ ਨਿਊਜ਼ੀਲੈਂਡ ਵਿੱਚ,
ਹੋਈ ਜਿਵੇੰ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਤੇ ਭਾਰਤ ਵੰਡ ਕੀਤੀ l
ਦਸ ਸਾਲ ਰਹਿ ਕੱਚਾ ਹੀ ਪਿੰਡ ਮੁੜਿਆ,
ਲੋਕ ਕਹਿਣ ਸ਼ਾਦੀ ਗੋਰੀ ਨਾਲ ਕਿਉਂ ਨਾ ਕੀਤੀ?
ਕਰਦਿਆਂ ਕਰਾਉਂਦਿਆਂ ਦੋ ਮਹੀਨੇ ਬੀਤੇ,
ਬੇਟਾ ਜੰਮਿਆ ਨਿਊਜ਼ੀਲੈਂਡ ਬੜੀ ਖੁਸ਼ੀ ਕੀਤੀ l
ਜੰਮਦੇ ਬੇਟੇ ਨੇ ਮਾਂ ਬਾਪ ਨੂੰ ਮਾਤ ਦਿੱਤੀ,
ਪੈਦਾ ਹੁੰਦਿਆਂ ਪੱਕੇ ਹੋਣ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਕੀਤੀ l
ਮੈਨੂੰ ਮੁਲਕੋੰ ਕੱਢਣ ਬਾਦ ਨਾ ਕਾਮਾ ਮਿਲਿਆ,
ਸਰਕਾਰ ਨੇ ਭਾਵੇਂ ਸੀ ਬੜੀ ਭਾਲ ਕੀਤੀ l
ਇਮੀਗ੍ਰੇਸ਼ਨ ਨੂੰ ਗਲਤੀ ਦਾ ਮਗਰੋਂ ਪਤਾ ਲੱਗਾ,
ਦਸ ਸਾਲ ਸੀ ਮੇਰੀ ਜਿੰਦਗੀ ਬਰਬਾਦ ਕੀਤੀ l
ਅੱਕ ਸਰਕਾਰ ਨੇ ਮੇਰੀ ਪਬੰਦੀ ਖਤਮ ਕੀਤੀ,
ਮੁੜ ਨਿਊਜ਼ੀਲੈਂਡ ਆਉਣ ਦੀ ਮੈਨੂੰ ਖੁੱਲ੍ਹ ਦਿੱਤੀ l
ਚਾਰ ਮਹੀਨੇ ਬਾਦ ਟੱਬਰ ਨਾਲ ਮੇਲ ਹੋਇਆ,
ਲੱਗਿਆ ਕੁਦਰਤ ਸਾਡੇ ਲਈ ਪ੍ਰਭਾਤ ਕੀਤੀ l
ਕਈ ਸੋਚਣ ਜਹਾਜੋਂ ਉਤਰਦੇ ਹੀ ਸੁਖ ਮਿਲਿਆ,
ਮੁਸੀਬਤਾਂ ਵੱਲ ਨਾ ਕਦੇ ਨਿਗ੍ਹਾ ਕੀਤੀ l
ਬਿਨਾਂ ਵਕੀਲ ਕੀਤੇ ਕੇਸ ਸੀ ਜਿੱਤਿਆ,
ਕਿਸੇ ਰੱਬ ਅੱਗੇ ਨਾ ਫਰਿਆਦ ਕੀਤੀ l
ਕਿਸਮਤ ਵਿੱਚ ਲਿਖਿਆ ਨਾ ਕੁੱਝ ਮਿਲਿਆ,
ਮਿਲਿਆ ਜਦੋਂ ਸਰਕਾਰ ਨਾਲ ਜੰਗ ਕੀਤੀ l
ਪੈਂਡਾ ਪਰਦੇਸ ਦਾ ਬੜਾ ਹੀ ਦੁੱਖ ਭਰਿਆ,
ਸੌਖੀ ਨਹੀਂ ਪ੍ਰਾਪਤ ਸਿਟੀਜ਼ਨਸ਼ਿਪ ਕੀਤੀ l
ਮਾਫ ਕਰਿਓ ਜੇ ਰਚਨਾ ਮੈਂ ਵੱਡੀ ਕੀਤੀ ਪਰ,
ਅਵਤਾਰ ਖੁਰਦਪੁਰੀਏ ਦੀ ਇਹੋ ਸੀ ਹੱਡਬੀਤੀ l
-ਅਵਤਾਰ ਤਰਕਸ਼ੀਲ ਨਿਊਜ਼ੀਲੈਂਡ
ਜੱਦੀ ਪਿੰਡ ਖੁਰਦਪੁਰ (ਜਲੰਧਰ)
006421392147
