(ਸਮਾਜ ਵੀਕਲੀ)
ਗ਼ਜ਼ਲ/ਮਲਕੀਤ ਮੀਤ
ਪੱਥਰ ਵਿੱਚੋਂ ਬੁੱਤ ਤੇਰਾ ਘੜਦਾ ਰਿਹਾ !
ਪੜ੍ਹਦਾ ਰਿਹਾ ਮੁੱਖੜਾ ਤੇਰਾ ਪੜ੍ਹਦਾ ਰਿਹਾ !
ਮੈਂ ਸਾਂ ਡੂੰਘੇ ਨੈਣਾਂ ਵਿੱਚ ਡੁਬਿਆ ਹੋਇਆ !
ਹੜ੍ਹਦਾ ਰਿਹਾ, ਨਜ਼ਰਾਂ ਹੀ ਹੜ੍ਹਦਾ ਰਿਹਾ !
ਸੂਰਜਾਂ ਦੀ ਲਾਟ ਸੀ ਮਸਤਕ ‘ਚ ਪਰ,
ਟਿੰਮਟਿਮਾਉਂਦੇ ਜੁਗਨੂੰ ਹੀ ਫ਼ੜਦਾ ਰਿਹਾ !
ਪਰਵਾਨੇ ਤਾਂ ਅੱਗੇ ਪਿੱਛੇ ਘੁੰਮਦੇ ਨੇ,
ਵੇਖ ਲੈ ਹਰ ਥਾਂ ਹਾਂ ਮੈਂ ਖੜ੍ਹਦਾ ਰਿਹਾ !
ਤੇਰੀ ਅੱਖ ਚੋਂ ਮੋਤੀ ਕਿਰਨ ਨਾ ਦਿੱਤਾ ਮੈਂ,
ਮੇਰੇ ਨੈਣੋਂ ਬੱਦਲ ਬੇਸ਼ੱਕ ਵਰ੍ਹਦਾ ਰਿਹਾ !
ਏਨੀ ਪ੍ਰੀਤ ਨਾ “ਮੀਤ” ਸਿੰਹਾਂ ਚੰਗੀ ਹੁੰਦੀ,
ਫ਼ੇਰ ਨਾ ਆਖੀਂ ਜੱਗ ਭੈੜਾ ਕਿਉਂ ਸੜ੍ਹਦਾ ਰਿਹਾ
