(ਸਮਾਜ ਵੀਕਲੀ)
ਮੋਢੇ ਤੇ ਦਾਤੀਆਂ, ਪੱਲੀਆਂ, ਦੇਵਾਂਗੇ ਧਰਨੇ ਦਿੱਲੀਏ !
ਅੰਨਦਾਤੇ ਪਹਿਲਾਂ ਵਾਂਗੂ,ਹੁਣ ਨਹੀਂਓਂ ਮਰਨੇ ਦਿੱਲੀਏ !
ਮੰਡੀਆਂ ਵਿੱਚ ਰੁਲੀਆਂ ਫ਼ਸਲਾਂ,ਚੌਂਕਾਂ ਵਿੱਚ ਪੱਗਾਂ ਦਿੱਲੀਏ,
ਸੋਕੇ ਨੇ ਫ਼ਸਲ ਮਾਰ ‘ਤੀ, ਡਾਹਡੇ ਦੁੱਖ ਜਰਨੇ ਦਿੱਲੀਏ !
ਦਿੱਲੀਏ ਸ਼ਰੇਆਮ ਹੋ ਗੀਆਂ, ਨੀਂ ਤੇਰੀਆਂ ਲੂੰਬੜ-ਚਾਲਾਂ,
ਅੱਗ ਦੇ ਦਰਿਆ ਵੀ ਤੇਰੇ,ਪਾਣੀਂ ਵਾਂਗ ਤਰਨੇ ਦਿੱਲੀਏ !
ਛਕੀਆਂ ਸਲਫ਼ਾਸ,’ਤੇ ਜ਼ਹਿਰਾਂ,ਫਾਹੇ ਵੀ ਗਲਾਂ ‘ਚ ਪਾਏ,
ਦਿਲ ਵਿੱਚ ਜੋ ਭਾਂਬੜ ਮੱਚਦੇ,ਤੇਰੇ ਤੇ ਵਰ੍ਹਨੇਂ ਦਿੱਲੀਏ !
ਅਸਾਂ ਹੀ ਅਡਵਾਇਰ ਫੁੰਡਿਆ,ਸਾਨੂੰ ਅਜ਼ਮਾ ਨਾ ਦਿੱਲੀਏ !
ਡਰ ਲੱਥੈ ਚਿਰ ਤੋਂ ਸਾਡਾ,ਬਣ ਗੲੇ ਆਂ ਡਰਨੇ ਦਿਲੀਏ !
ਮਿਹਨਤ ਹੈ ਰੱਤ ਤੋਂ ਗਾਹੜੀ,ਅਣਖੀਲੀ ਪਾਣ ਚੜ੍ਹੀ ਐ,
ਜੋ ਕਿ ਅਸੀਂ ਚਾਹੁੰਦੇ ਨਹੀਂ ਆਂ,ਪੈਣੇ ਕੰਮ ਕਰਨੇ ਦਿੱਲੀਏ !
ਸੱਪਾਂ ਦੀਆਂ ਸਿਰੀਆਂ ਫੇਹ ਕੇ,ਪੁੱਤਾਂ ਵਾਂਗ ਪਾਲੀਆਂ ਫਸਲਾਂ,
ਜਿਨਸਾਂ ਦਾ ਸ਼ੋਸ਼ਨ ਚਾਹੇਂ,ਪਾਉਣੈਂ ਤੈਨੂੰ ਪੜ੍ਹਣੇ ਦਿੱਲੀਏ !
ਮਲਕੀਤ ਮੀਤ
